Kefalósporín
Kefalósporín (enska: Cephalosporin) eru bakteríudrepandi sýklalyf af flokki betalaktam-lyfja. Þau samanstanda af 5 kynslóðum lyfja. Þau komast í flest vökvahólf líkamans og utanfrumuvökvann, sérstaklega þegar bólga er til staðar. Þau komast illa í innanfrumuvökva og í augnhlaup (e. vitreous fluid). Einu kefalósporínin sem ná nægilegum styrk í heila- og mænuvökva til að hægt sé að byggja meðferð á þeim eru ceftriaxone, cefotaxime, ceftazidime og cefepime. Flest kefalósporín skiljast aðallega út um nýru og þarf því að skammtaaðlaga lyfin fyrir nýrnabilaða, nema ceftriaxone og cefoperazone sem hafa áberandi gallútskilnað.
Kefalósporín hafa eftirfarandi takmarkandi þætti:-Engin virkni gegn enterókokkum (nema ceftarolime sem virkar gegn E. faecalis en ekki E. faecium)-Engin virkni gegn methycillin ónæmum Staphylococcus aureus (nema ceftarolime)-Engin virkni gegn loftfælnum gram neikvæðum staflaga bakteríum (nema cefotetan og cefoxitin)
1. kynslóðar kefalósporín
Fyrstu kynslóðar kefalósporín sýna frábæra virkni gegn gram jákvæðum kokkum.
2. kynslóðar kefalósporín
Annarar kynslóðar kefalósporín sýna aðeins minni, en samt sem áður góða, virkni gegn gram jákvæðum kokkum en 1. kynslóðar kefalósporín og sumum gram neikvæðum stöfum. Kefamýcín eru virk gegn Bacteroides, þar á meðal tegundinni Bacteroides fragilis.