Stríðsglæpir

Stríðsglæpir eru brot á alþjóðalögum í vopnuðum átökum svo sem manndráp af ásetningi, pyntingar eða ómannúðleg meðferð, umfangsmikil eyðilegging og upptaka eigna, gíslataka og að nota eitur eða eiturvopn.^[1][2][3]

Hugtakið stríðsglæpur kom fyrst fram í samsetningu hefðbundinna alþjóðalaga sem gilda um stríð milli fullvalda ríkja, svo sem Lieber Code í þrælastríðinu og Haag-samningana frá 1899 og 1907 fyrir alþjóðlegt stríð.^[4] Í kjölfar seinni heimsstyrjaldarinnar bjuggu réttarhöldin yfir leiðtogum öxulveldanna til Nürnberg-reglurnar, sem segja að alþjóðalög ákveði hvað teljist vera stríðsglæpur. Árið 1949 skilgreindu Genfarsamningarnir nýja stríðsglæpi og staðfesti að ríki gætu farið með allsherjarlögsögu yfir stríðsglæpamönnum.^[4][5] Í seinni tíð hafa alþjóðlegir dómstólar bætt við nýjum tegundum stríðsglæpa sem eiga við um borgarastyrjöld.^[4]