ადრასტეა (თანამგზავრი)

ადრასტეა აღმოაჩინეს 1979 წლის 8 ივლისს ამერიკელმა ასტრონომებმა დევიდ ჯუიტმა და ედვარდ დანიელსონმა ვოიაჯერ 2-ის პლანეტათაშორისი სადგურის მიერ გადაღებულ სურათებზე და მიიღო დროებითი აღნიშვნა S/1979 J 1. 1983 წელს მიიღო ოფიციალური სახელი ძველი ბერძნული მითოლოგიიდან იმ ნიმფა ადრასტეიას პატივსაცემად, რომელიც ზევს თხის რძით კვებავდა^[1].

ადრასტეა მოძრაობს უშუალოდ იუპიტერის რგოლების სისტემაში და, სავარაუდოდ იგი რგოლების წყაროა. ადრასტეას ორბიტა თითქმის ემთხვევა მეტისის ორბიტას. ის პრაქტიკულად მრგვალია და თითქმის იუპიტერის ეკვატორის სიბრტყეში მდებარეობს. თხევადი თანამგზავრებისთვის მისი რადიუსი ნაკლებია როშის ზღვარზე, მაგრამ აშკარად აღემატება მყარი თანამგზავრების ზღვარს, რადგან ეს თანამგზავრები ჯერ კიდევ არ არის გახლეჩილი მოქცევის ძალებით. მეტისი და ადრასტეა იუპიტერზე უფრო სწრაფად ბრუნავს, ვიდრე ის ბრუნავს მისი ღერძის გარშემო და, შედეგად, მოქცევის ძალები თანდათან ამცირებენ მათი ორბიტების რადიუსებს. შორეულ მომავალში ისინი დიდი ალბათობით პლანეტა იუპიტერს შეეჯახებიან.

თანამგზავრი იუპიტერის გარშემო ბრუნავს ანდომებს 7 საათსა და 9.5 წუთს. მისი ღერძის გარშემო ბრუნვის პერიოდი უცნობია.

ადრასტეა, ისევე როგორც სხვა თანამგზავრები, რომლებიც რგოლებში მოძრაობენ, ასუფთავებს მათ ორბიტას ნაწილაკებისგან. ადრასტეას გასუფთავებული ზონის სიგანე შეფასებულია 70 კმ-ით (რაც 2.5-ჯერ ნაკლებია მეტისზე).

• NASA. Adrastea: Overview. solarsystem.nasa.gov. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-03-09. ციტირების თარიღი: 2013-03-04.
• Thomas, P. C.; Burns, J. A.; Rossier, L.; Simonelli, D.; Veverka, J.; Chapman, C. R.; Klaasen, K.; Johnson, T. V.; Belton, M. J. S.; Galileo Solid State Imaging Team (September 1998). „The Small Inner Satellites of Jupiter“. Icarus. 135 (1): 360–371. Bibcode:1998Icar..135..360T. doi:10.1006/icar.1998.5976.
• Jet Propulsion Laboratory. Planetary Satellite Physical Parameters. ციტირების თარიღი: 2023-03-12
• NASA. Adrastea: Overview. solarsystem.nasa.gov. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2013-03-09. ციტირების თარიღი: 2013-03-04.