ერის ტბა

ერის ტბა (ინგლ. Lake Erie) — ტბა ჩრდილოეთ ამერიკაში, დიდი ტბების სისტემაში. ჩრდილოეთი ნაწილი ეკუთვნის კანადას, სამხრეთი — აშშ-ს. მდებარეობს ზღვის დონიდან 173 მ სიმაღლეზე. ფართობი 25 700 კმ². მაქსიმალური სიღრმე 64 მ. ნაპირები მაღალია, სუსტად დანაწევრებული, ტბას ერთვის მდინარე დეტროიტი, გამოედინება მდინარე ნიაგარა. სანაოსნოა. გადაჭიმულია დასავლეთ-სამხრეთ-დასავლეთიდან აღმოსავლეთ-ჩრდილო-აღმოსავლეთისაკენ 388 კილომეტრზე, სიგანე 92 კილომეტრი. ტბის სამხრეთ-დასავლეთ ნაწილში არის მრავალრიცხოვანი კუნძულები. დეკემბრიდან დაწყებული მარტისა და აპრილის ჩათვლით ტბის სანაპირო ნაწილი იყინება. უელენდის არხით შეერთებულია ონტარიოს ტბასთან. მთავარი ნავსადგურებია: ტოლიდო, ბუფალო, კლივლენდი (აშშ), პორტ-კოლბორნი (კანადა).

ერის ტბა
ერის ტბა
კოორდინატები: 42°02′ ჩ. გ. 81°02′ დ. გ. / 42.033° ჩ. გ. 81.033° დ. გ. / 42.033; -81.033
მდებარეობა	კანადა  აშშ
სიმაღლე ზღვის დონიდან	173 მ
სიგრძე	388 კმ
სიგანე	92 კმ
ფართობი	25 700 კმ²
მოცულობა	480 კმ³
სანაპირო ზოლის სიგრძე	1370 კმ
საშუალო სიღრმე	19 მ
მაქსიმალური სიღრმე	64 მ
ჩამდინარე მდინარეები	დეტროიტი
გამომდინარე მდინარე	ნიაგარა

ტბას სახელი ეწოდა მის სანაპიროზე მცხოვრები ერთ-ერთი ტომის მიხედვით.

1960-1970 წლებში განიცადა წყლის ხარისხის ცვლილება, რაც წყალში ფოსფორიტების დონის მატებასთან და ფსკერულ დანალექებთან იყო დაკავშირებული. წყალმცენარეების გახრწნამ ხელი შეუწყო ტბაში მკვდარი ზონების გაფართოებას. წყალმცენარეების გახრწნილი მასები და დაბინძურებული სანაპირო ხაზები გახდა საბაბი იმისა, რომ ერის ტბის დიდი ნაწილი „მკვდარ ზონად“ გამოაცხადეს. კანადა-აშშ-ის შეთანხმებამ (1972) შესამჩნევად შეამცირა გადმოცლა და ფოსფორიტების ჩადენა ტბაში.

1813 წლის 10 სექტემბერს ერის ტბასთან გაიმართა ბრძოლა ინგლისურ ფლოტილიასა და ამერიკულ ესკადრას შორის. მთელი ბრიტანული ფლოტილია განადგურდა, მოკვდა ან დაიჭრა 134 ადამიანი. ამერიკელებმა დაკარგეს 27 ადამიანი, ხოლო დაიჭრა 96. ინგლისელები იძულებულნი გახდნენ დაეტოვათ დეტროიტი.