რუმინეთის სამეფო

რუმინეთის სამეფო — სახელმწიფო, რომელიც არსებობდა თანამედროვე რუმინეთის, მოლდოვის და ნაწილობრივ, უკრაინისა და ბულგარეთის ტერიტორიაზე 1881-1947 წლებში. ქვეყნის დედაქალაქი იყო ბუქარესტი. ძირითადი ტერიტორიულ-ადმინისტრაციული ერთეული - ჟუდეცი.

რუმინეთის სამეფო Regatul României სამეფო
←   ←   ← 1881 — 1947 →   →   →   →
დროშა გერბი
დედაქალაქი	ბუქარესტი
ენა	რუმინული
რელიგია	ქრისტიანობა
ფულის ერთეული	რუმინული ლეი
მმართველობის ფორმა	კონსტიტუციური მონარქია
დინასტია	ჰოენცოლერნ-ზიგმარინგენები
მეფე
- 1881–1914	კაროლ I
- 1914–1927	ფერდინანდ I
- 1927–1930	მიჰაი I
- 1930–1940	კაროლ II
- 1940–1947	მიჰაი I

რუმინეთის სამეფოს არსებობის განმავლობაში სახელმწიფოს საზღვრები მნიშვნელოვნად იცვლებოდა. დამოუკიდებლობის გამოცადების ეტაპზე იგი მოიცავდა ვლახეთს, მოლდოვას და დობრუჯას. სამეფოს აღმოსავლეთი საზღვარი მდებარეობდა მდინარე პრუტზე და დნესტრზე, ჩრდილოეთით კარპატები საზღვრავდა. აღმოსავლეთით შავი ზღვა ესაზღვრებოდა, დასავლეთით ბანატის მთების გასწვრივ გადიოდა, სამხრეთით კი დუნაიზე.

1913 წელს ბალკანეთის მეორე ომის შედეგად მოახდინა მანამდე ბულგარეთის ტერიტორიის, სამხრეთ დობრუჯის ანექსია. საზღვრების მასშტაბური შეცვლა მოხდა პირველი მსოფლიო ომის შედეგად ავსტრია-უნგრეთისა და რუსეთის იმპერიების დაშლის შემდეგ. იმპერიების დაშლის შემდეგ რუმინეთის შემადგენლობაში შევიდა ბანატი, ბუკოვინა, ტრანსილვანია, მარამურეში, ბესარაბია.

1918-1940 წლებში რუმინეთის სამეფომ საზღვრების მაქსიმუმს მიაღწია. 1940 წელს დაკარგა ჩრდილოეთი ტრანსილვანია (შეიერთა უნგრეთმა), ბესარაბია, ბუკოვინა (შეიერთა სსრკ-მ), სამხრეთი დობრუჯა (დაიბრუნა ბულგარეთმა). აღმოსავლეთი საზღვარი კვლავ პრუტზე და დნესტრზე გავიდა.