Невадо Трес Крусес

Областа има пустинска клима, со ноќни температури со замрзнување и врнежи помали од 29 ± 14 мм во лето што брзо се сублимира, и кое резултира со недостаток на површински истек и неплоден пејзаж. Средната годишна температура е од -2 до ±4 степени целзиусови^[3]. Областа е постојано ветровита^[4]. Надморската височина во областа е 5.800 метри, повисока од плеистоценската надморска височина од 5.500 метри^[5]. Во 2000 година на Трес Крусес била пријавена вкупна мразна површина од 1,1 км^2[6][7].

Целиот комплекс е активен за 1.5 mya и генерира две големи пирокластични ерупции, првата во 1,5 mya која се случила на западната страна на вулканот. Тој е прилично тенок и опфаќа плиоценска лава. Инаку овој вулкан, исто така, содржи и ривалични лавини текови, лавини куполи и разновидна вулканска пепел и тефра^[2][6]. Трите главни вулкани од масивот - Трес Крусес Сур (6.748 м), Невадо Трес Крусес Централ (6.629 м) и Трес Крусес Норте (6.206 м) биле формирани по должината на локалната раседна зона. Трес Крусес Сур е шеста, а Невадо Трес Крусес Централ е единаесетта највисока планина во Јужна Америка^[4].

Масивот го разграничува Салар де Марикунга и има опсег од 10 км×5 км. Главните градби се мали, но стрмни, издигнувајќи сè до 800-1,600 метри над нивните основи. Северниот конус е еродиран и има кратер од 1 км широчина. Централната градба има кратер од 500 метри и е наклонета кон запад. Јужната страна била формирана од постара западна структура (0,8 ± 0,5 mya) со два мали кратери и ледничка циркулација, како и источно здание на врвот со лавина купола која има ширина од 2 километри, како и текови на базалтна лава. Циркот ја пресекува куполата на југоисточната страна и содржи мал ледник. Целата градба и соседниот вулкан Миоцен Ел Платеадо, како и западниот дел од вулканот на соседниот вулкан Охос дел Саладо, се прекриени со дебел слој на пемзасна пепел, веројатно произведена од колапсот на еруптивниот столб^[6]. Плиоценскиот вулкански синџир Кристи (2,5 ± 1,3 mya^[1]), Лемп (2,8 ± 0,3 mya^[1]), Родриго (4,4 mya^[8]) на север и Пунтиагудо на југ, во голема мера се закопани под масивот^[6]. Томографската анализа на областа укажува на присуство на голема зона на слабеење во кората под Невадо Трес Крусес и соседниот вулкан Охос дел Саладо, што може да укаже на тековно или почетно топење на основната кора^[9].

Две помали лавини куполи, познати како Ла Еспинила и Ел Индио се наоѓаат овде. Ла Еспинила била формирана во рамките на кратерот (150 метри длабок и широк 1,5-2 километри) од експлозивна ерупција. Оваа купола е широка од 200-250 метри и висока 45 метри. Таа била формирана во 168±6 според K-Ar. Ел Индио се наоѓа на страната на Ла Еспинила далеку од главниот масив и е поголем и постар (350±40 K-Ar) од Еспинила. Други постари лавини куполи лежат на западната страна (2.1±0.3 K-Ar).

Голема дацитска лавина купола (150-200 метри дебела) зазима површина од 3.5×5.5 километри и лежи на северозападната страна на масивот.

Активноста во најјужниот вулкан е датирана на 280.000 ± 22.000 години. Комплексот е поврзан со ерупцијата на игнимбрит пред 67.000 години.

Вулканот има приближна стапка на создавање на карпи од 0,13 км³

• Biggar, John (2005). Andes: A guide for climbers (3. изд.). Castle Douglas (Scotland): Andes. стр. 183. ISBN 0953608727. Посетено на 22 November 2015.
• Global Volcanism Program: Nevado Tres Cruces
• Andes Handbook Архивирано на 31 јануари 2017 г. (Spanish)
• Tres Cruces (Spanish) [1] Архивирано на 9 август 2007 г.
• [2]