ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലി

ഇസ്ലാമിക അന്ത്യ പ്രവാചകൻ മുഹമ്മദിന്റെ (സ) പൗത്രൻ ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലി ബിൻ അബീത്വാലിബ്‌അല്ലെങ്കിൽ അൽ ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലി ഇബ്നു അബൂത്വാലിബ് Husayn ibn Ali ibn Abi Tālib (അറബി: حسين بن علي بن أﺑﻲ طالب‬), മുഹമ്മദിന്റെ (സ) പുത്രി ഫാത്വിമയുടെയും നാലാം ഖലീഫ അലി ബിൻ അബീത്വാലിബിന്റെയും രണ്ടാമത്തെ മകനാണു ഇദ്ദേഹം. ഇമാം ഹുസൈൻ എന്നും ഇദ്ദേഹം അറിയപ്പെടുന്നു.

അൽ-ഹുസൈൻ ഇബ്നു അലി ഇബ്നു അബി താലിബ് മരണമടയുന്നതിനുമുമ്പുതന്നെ, ഹസൻ-മുഅവിയ ഉടമ്പടിക്ക് വിരുദ്ധമായി, ഉമയാദ് ഭരണാധികാരിയായിരുന്ന മുഅവിയ പുത്രൻ യാസിദിനെ തന്റെ പിൻഗാമിയായി നിയമിച്ചിരുന്നു.^[1] 680-ൽ മുഅവിയ്യ മരിച്ച സമയത്ത്, തന്നോട് കൂറ് പുലർത്തണമെന്ന് യാസിദ് ഹുസൈനോട് ആവശ്യപ്പെട്ടു. അത് അവന്റെ ജീവൻ ബലികൊടുക്കുന്നതിനു തുല്യമായ അവസ്ഥയിലെത്തുമെന്നിരുന്നാലും യാസിദിനോട് കൂറ് പുലർത്താൻ ഹുസൈൻ വിസമ്മതിച്ചു. അനന്തരഫലമായി, AH 60-ൽ മക്കയിൽ അഭയം തേടാനായി അദ്ദേഹം തന്റെ ജന്മനാടായ മദീന ഉപേക്ഷിച്ച് പുറപ്പെട്ടു.^[2][3] അവിടെവച്ച്, കുഫയിലെ ആളുകൾ അദ്ദേഹത്തിന് കത്തയച്ചുകൊണ്ട് സഹായം ചോദിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തോട് വിശ്വസ്തത പുലർത്തുമെന്ന് പ്രതിജ്ഞ ചെയ്യുകയുമുണ്ടായി. അതിനാൽ ബന്ധുക്കളും അനുയായികളുമടങ്ങിയ ഒരു ചെറിയ സാർത്ഥവാഹകസംഘത്തോടൊപ്പം^[4] ചില അനുകൂല സൂചനകൾ ലഭിച്ചശേഷം അദ്ദേഹം കുഫയിലേക്ക്^[5] യാത്ര ചെയ്യവേ കർബലയ്ക്ക് സമീപത്തുവച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ യാത്രാസംഘത്തെ യാസിദിന്റെ സൈന്യം തടഞ്ഞു. 680 ഒക്ടോബർ 10 ന് (10 മുഹറം 61 AH) നടന്ന കർബല യുദ്ധത്തിൽ ആറുമാസം പ്രായമുള്ള മകൻ അലി അൽ-അസ്ഗർ ഉൾപ്പെടെയുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബാംഗങ്ങളോടും കൂട്ടാളികളോടുമൊപ്പം യാസിദ് അദ്ദേഹത്തെ കൊല്ലുകയും ശിരഛേദം നടത്തുകയും ചെയ്തു. സംഘത്തിലെ ബാക്കയുണ്ടായിരുന്ന സ്ത്രീകളേയും കുട്ടികളേയം തടവുകാരായി പിടിച്ചുകൊണ്ടുപോയി.^[6][7]