Thalasseus

Dette er av dei største ternene med kroppslengd varierande frå 35 centimeter for bengalterne og opp til 53 cm for hinduterne.^[3]

Thalasseus-ternene har lange tynne kvasse nebb, vanlegvis i ein nyanse av gult eller oransje unntatt i splitterne der nebb er svart med gul tupp hos dei fleste underartane. Alle er lyse terner med svart panne og krone i hekkedrakt og med raggete fjørkam på hovudet. I vinterdrakta blir det meste av hovudet kvitt, med svart på bakhovud og nakke.

Fuglane i slekta har samla sett ei nær verdsomspennande utbreiing, og mange av artane er vanlege og velkjende fuglar i områda sine. Hekkinga går føre seg i svært tette koloniar på kysten og på øyar, og unntaksvis i innlandet ved eigna store innsjøar nær kysten. Hannfuglar gjev småfisk til hoene som ein del av frieriet ved pardanninga.

Thalasseus-terner beitar ved stupdukking etter fisk, nesten utan unntak i hav. Dei dukkar vanlegvis direkte, og ikkje etter først å 'stille' i lufta slik som raudnebbterna ofte gjer.

Artslista

Thalasseus i rekkjefølgje etter EBird/Clements Checklist v2016^[4] med norske namn etter Norske navn på verdens fugler:^[5]

• Kongeterne, Thalasseus maximus, Royal Tern, Boddaert , 1783 , (LC)
• Hinduterne, Thalasseus bergii, Great Crested Tern, Lichtenstein , 1823 , (LC)
• Splitterne, Thalasseus sandvicensis, Sandwich Tern, Latham , 1787 , (LC)
• Langnebbterne, Thalasseus elegans, Elegant Tern, Gambel , 1849 , (NT)
• Bengalterne, Thalasseus bengalensis, Lesser Crested Tern, Lesson , 1831 , (LC)
• Kinaterne, Thalasseus bernsteini, Chinese Crested Tern, Schlegel , 1863 , (CR)

IOC World Bird List, versjon 6.3, deler opp arten splitterne slik at fuglane i Amerika reknas som ein sjøvstendig art:

• T. acuflavidus (S. Cabot, 1847) – Cabot’s Tern

Dei skil seg frå underarten sandvicensis ved at dei har mindre kroppsmasse og har gule bein og gult nebb, i staden for svarte som hos T. s. sandvicensis.^[6]

Referansar