5S

pojęcie z zakresu zarządzania

5S – narzędzie stosowane w lean management (szczupłym zarządzaniu), którego celem jest stworzenie oraz utrzymanie dobrze zorganizowanego i bezpiecznego stanowiska pracy. Nazwa pochodzi od liter „S”, od których rozpoczynają się japońskie słowa opisujące jego pięć elementów.

Metodologia 5S
1S – przykład tzw. strefy czerwonej etykiety: wydzielonego miejsca na przedmioty uznane za zbędne na stanowiskach pracy i/lub bez określonego miejsca przechowywania. Widoczne są procedura działania strefy oraz czerwone etykiety
2S – przykład prostego oznaczenia miejsca przechowywania ręcznego wózka paletowego
3S – sprzątanie jest często łączone z inspekcją, co pozwala na wczesne wykrycie uszkodzeń, usterek i anomalii
Kącik z zasobami i wynikami audytów 5S w fabryce Scanfil Poland w Sieradzu
Narzędzia przechowywane zgodnie z zasadami 5S

Ze względu na angażowanie wszystkich pracowników, 5S jest zwykle jednym z pierwszych narzędzi szczupłego zarządzania wdrażanych w organizacji.

Historia i nazwa

Zasady 5S nawiązują do filozofii postępowania Japończyków w życiu codziennym[1]. Jako narzędzie 5S zaczęło być wdrażane w japońskich firmach po II wojnie światowej[2].

Poza Japonią 5S spopularyzowali w latach 90. XX wieku Takashi Osada i Hiryouki Hirano[3].

Nazwa „5S” pochodzi od pierwszych liter pięciu japońskich słów opisujących jego poszczególne elementy[4]. W japońskich przedsiębiorstwach liczba „5” mogła jednak odbiegać od tradycyjnego pięcioelementowego modelu, co zależało od stopnia zaawansowania wdrożenia tego narzędzia lub celów organizacji[5]. Dla przykładu w Toyota Motor Company, w której opracowano System Produkcyjny Toyoty, 5S było pierwotnie stosowane jako 4S (bez piątego „S”, tj. samodyscypliny)[6].

Opis

Głównym celem 5S jest podniesienie bezpieczeństwa na stanowiskach pracy w połączeniu ze zwiększeniem produktywności[5]. Jest to jedno z podstawowych narzędzi lean management[7]. Duże znaczenie 5S w tej koncepcji wynika z przekonania, że czystość, porządek i dobra organizacja miejsca pracy mają zasadniczy wpływ na produktywność, stabilność procesów oraz wyeliminowanie marnotrawstwa (jap. muda). Uczy także pracowników dyscypliny niezbędnej do utrzymania standardów[8].

W literaturze anglojęzycznej 5S jest czasem określane jako utrzymanie porządku (ang. housekeeping), jednak uważa się, że takie podejście jest zbyt wąskie, gdyż nie oddaje potencjału tego narzędzia dla usprawniania działalności organizacji[9][10].

5S jest stosowane zarówno w środowisku produkcyjnym, jak i w organizacjach usługowych[11][12]. Jest zwykle jednym z pierwszych narzędzi wdrażanych w trakcie transformacji lean, gdyż angażuje wszystkich pracowników, ułatwia utrzymanie kolejnych narzędzi szczupłego zarządzania, takich jak TPM, SMED, kanbany i praca standaryzowana, a wprowadzone zmiany i udoskonalenia będące wynikiem działań 5S są od razu widoczne[10][13].

Metodyka

5S składa się z pięciu elementów – kroków wyznaczających kolejność jego wdrożenia. W każdym kroku realizowane są określone działania:

  • 1S. Seiri (ang. sort/separate, selekcja/sortowanie)[14][15][16] – identyfikacja i usunięcie wszystkich przedmiotów, które są zbędne na stanowiskach pracy[17]. Działaniom 1S często towarzyszy tzw. akcja czerwonej etykiety (red tagging)[18]. Polega ona na oznaczaniu przez pracowników wszystkich przedmiotów uznanych za niepotrzebne czerwonymi etykietami, a następnie przenoszeniu ich w jedno wyznaczone miejsce (red tag area, strefa czerwonej etykiety), gdzie zgodnie z opracowaną procedurą w przewidzianym czasie podejmowana jest decyzja o ich stałej lokalizacji lub usunięciu[16][19]. Przedmioty, co do których nie ma wątpliwości, że są niepotrzebne, powinny być od razu wyrzucane (z zachowaniem obowiązujących w przedsiębiorstwie procedur)[16]. Czerwone etykiety pozwalają uczynić selekcję krokiem ciągłym, tj. szybko usuwać wszystkie przedmioty, których przydatność jest wątpliwa[16]. Praca w toku, która przekracza potrzeby stanowiska pracy, powinna zostać odesłana do procesów odpowiedzialnych za nadwyżki[20].
  • 2S. Seiton (ang. set in order/straighten, systematyka)[14][15][16] – uporządkowanie i wyznaczenie miejsc dla wszystkich przedmiotów, które pozostały po 1S, zgodnie z zasadą „miejsce dla wszystkiego i wszystko na swoim miejscu”[21][22]. Jednym z głównych celów tego kroku jest ograniczenie zbędnego ruchu i wysiłku fizycznego pracowników[23]. Przedmioty powinny być łatwe do znalezienia; łatwe powinno być również odłożenie ich z powrotem[24]. Przy wyznaczaniu miejsc ich przechowywania należy wziąć pod uwagę m.in. zasady ergonomii oraz częstotliwość korzystania[25]. Dla oznaczenia lokalizacji przedmiotów stosuje się m.in. podpisy, etykiety, kolorowe linie, tablice cieni, mapy 5S oraz wizualizacje. W 2S konieczne jest także wyraźne oznakowanie ciągów komunikacyjnych[26].
  • 3S. Seiso (ang. sweep/shine/scrub, sprzątanie)[14][15][16] – utrzymanie stanowisk pracy w czystości[27]. Wymaga to określenia, co należy sprzątać, w jaki sposób, kiedy i kto powinien to robić[28][29]. Organizacja musi także zapewnić odpowiednie narzędzia i zasoby do sprzątania, które powinny być przechowywane w wyznaczonych miejscach[29]. W przedsiębiorstwach produkcyjnych i działach technicznych sprzątanie jest łączone z inspekcją, dzięki czemu możliwe jest wczesne wykrycie uszkodzeń, usterek i anomalii[30]. W tym celu należy przeszkolić pracowników i uwrażliwić ich na konieczność zgłaszania dostrzeżonych zmian dotyczących m.in. dźwięków, zapachu, wibracji czy też temperatury pracy maszyn[29]. Stanowi to wsparcie dla innego narzędzia leancałkowitego produktywnego utrzymania ruchu[16]. Sprzątanie wzmacnia w pracownikach poczucie własności i odpowiedzialności za miejsce, w którym pracują[31]. Ważnym celem 3S jest także zapobieganie i wyeliminowanie przyczyn pojawiania się zanieczyszczeń[29].
  • 4S. Seiketsu (ang. standardize, standaryzacja)[14][15][16] – opracowanie i wdrożenie standardów dla pierwszych trzech kroków[32]. W 4S wprowadzane są m.in. standardy stosowanych kolorów i oznaczeń, instrukcje, schematy, harmonogramy, lekcje jednotematyczne, listy kontrolne, mapy obszarów roboczych, tablice 5S, zdjęcia stanu idealnego, regulamin stosowania czerwonych etykiet, kąciki czystości, a także listy zadań i obowiązków pracowników związanych z utrzymaniem 5S[16][33]. Standardy powinny być proste, klarowne i wizualne[32]. W tym kroku przydatne są także patrole i audyty 5S[34]. Celem 4S jest zagwarantowanie, że w organizacji stosowane są spójne i powtarzalne praktyki dla utrzymania trzech pierwszych „S”[28].
  • 5S. Shitsuke (ang. sustain/self-discipline), samodyscyplina[14][15][16] – utrzymanie wprowadzonych usprawnień na stanowiskach pracy[28]. W tym celu niezbędne jest, aby w działaniach 5S uczestniczyli wszyscy pracownicy i by stały się one częścią wykonywanej przez nich pracy[35][13]. Podstawowymi działaniami tego kroku są: stałe promowanie 5S w organizacji, komunikowanie wyników oraz szkolenia pracowników[36]

Do najważniejszych warunków wdrożenia i utrzymania tego narzędzia należą m.in.: zaangażowanie najwyższego kierownictwa, przeszkolenie pracowników, zagwarantowanie, że we wprowadzanych zmianach na stanowiskach pracy decydujące zdanie będą miały osoby, które na nich pracują, łatwy dostęp do materiałów i informacji o 5S oraz stałe komunikowanie korzyści z 5S[37].

Niektóre organizacje uzupełniają 5S o dodatkowy, szósty krokbezpieczeństwo i higienę pracy (ang. safety)[38][39]. Jednak w literaturze można spotkać opinie, że bezpieczeństwo i higiena pracy są elementem wszystkich pięciu kroków i wprowadzanie go jako oddzielnego kroku nie jest potrzebne[35][40].

Inną, rzadziej spotykaną, nazwą tego narzędzia jest CANDOakronim od pierwszych liter angielskich słów: cleanup, arrange, neatness, discipline oraz ongoing improvement[35][41].

Korzyści

  • Stworzenie czystego, uporządkowanego i bezpiecznego miejsca pracy[42][43]. Zmniejszenie liczby wypadków przy pracy[5][44].
  • Poprawa jakości produktów i usług dzięki m.in. zmniejszeniu liczby popełnianych błędów i ograniczeniu zanieczyszczeń[45].
  • Zwiększenie satysfakcji klientów[44]. Pozytywne wrażenie wywierane na obecnych i potencjalnych klientach oraz na innych osobach odwiedzających firmę[2][46].
  • Ograniczenie zbędnego ruchu i wysiłku fizycznego pracowników (chodzenie, zginanie się, podnoszenie i przenoszenie przedmiotów itp.)[8].
  • Poprawa produktywności m.in. poprzez ograniczenie lub wyeliminowanie czynności niedodających wartości oraz lepszej dostępności narzędzi i informacji niezbędnych do pracy[47][12].
  • Ograniczenie marnotrawstwa i obniżenie kosztów działalności[48][8].
  • Poprawa stanu technicznego i dostępności maszyn[49].
  • Lepsze wykorzystanie użytkowanej powierzchni[22].
  • Zwiększenie odpowiedzialności oraz wiedzy pracowników o ich bezpośrednim otoczeniu w organizacji[10]. Umożliwienie im wniesienia wkładu w kształtowanie swego stanowiska pracy, co zwiększa ich zaangażowanie oraz wzmacnia ich identyfikację z organizacją. Zmniejszenie ich stresu i frustracji powodowanych m.in. bałaganem i/lub brakiem narzędzi do pracy[47][44].
  • Identyfikowanie w trakcie działań 5S pomysłów na usprawnienia[10]. Zwiększenie widoczności problemów, co pozwala na ich szybsze zauważenie i rozwiązanie[50].
  • Pomoc w stworzeniu tzw. wizualnego stanowiska pracy (ang. visual work area). Wspiera ono stosowanie jednej z ważnych zasad Systemu Produkcyjnego Toyoty mówiącej o tym, że żadne defekty i problemy nie powinny być ukrywane[51].
  • Poprawa komunikacji wewnątrz organizacji[52].
  • Wsparcie dla wdrożenia i utrzymania innych narzędzi lean management[4].
  • Wdrożenie 5S jest korzystne dla środowiska naturalnego, gdyż m.in. pomaga zmniejszyć zużycie surowców, liczbę wad jakościowych, ilość odpadów, a także szybko zidentyfikować i wyeliminować źródła zanieczyszczeń.

Przypisy

Bibliografia

  • 5S for the Operators. 5 Pillars of the Visual Workplace (Shopfloor Series). New York: Productivity Press, 1996. ISBN 1-56327-123-0.
  • Nicola Bateman, Lynn Massey, Nick Rich: Laying the foundation stone of CANDO [w:] Nick Rich i in Lean Evolution. Lesson from the Workplace. Cambridge: Cambridge University Press, 2006. ISBN 978-0-521-84344-7.
  • John Bicheno: The Lean Toolbox for Service Systems. Buckingham: PICSIE Books, 2008. ISBN 978-0-9541244-4-1.
  • Andy Brophy, John Bicheno: Innovative Lean. Milton Keynes: PICSIE Books, 2010. ISBN 978-09541244-8-9.
  • Christopher D. Chapman. Clean House with Lean 5S. „Quality Progress”, June 2005. 
  • Pascal Dennis: Lean Production Simplified. Boca Raton: CRC Press, 2015. ISBN 978-1-4987-0887-6.
  • Mark Eaton: The Lean Practitioner's Handbook. London: Kogan Page, 2013. ISBN 978-0-7494-6773-9.
  • Thomas A. Fabrizio, Don Tapping: 5S for the Office. Organizing the Workplace to Eliminate Waste. New York: Productivity Press, 2006. ISBN 1-56327-318-7.
  • Clifford Fiore: Lean Execution. The Basic Implementation Guide for Maximizing Process Performance. Boca Raton: CRC Press, 2016. ISBN 978-1-4987-5274-9.
  • Takahiro Fujimoto: Evolution of a Manufacturing System at Toyota. New York: Oxford University Press, 1999. ISBN 0-19-512320-4.
  • Rod Gapp i in.. Implementing 5S within a Japanese context: an integrated management system. „Management Decision”. 46, 2008. 
  • Adrian Grycuk. Metoda 5S w praktyce lean management. „Zarządzanie Jakością”. 2/2012. ISSN 1734-3534. 
  • Robert B. Hafey: Lean Safety: Transforming Your Safety Culture with Lean Management. New York: CRC Press, 2010. ISBN 978-1-4398-1642-4.
  • Artur V. Hill: The Encyclopedia of Operations Management. FT Press, 2011. ISBN 0-13-288370-8.
  • Hiroyuki Hirano: 5 Pillars of the Visual Workplace. The Sourcebook for 5S Implemenation. New York: Productivity Press, 1995. ISBN 1-56327-047-1.
  • Masaaki Imai: Gemba kaizen. Zdroworozsądkowe, niskokosztowe podejście do zarządzania. Warszawa: Wydawnictwo MT Biznes, 2006. ISBN 83-88970-77-1.
  • Carmen Jaca, Elisabeth Viles i in.. Learning 5S principles from Japanese best practitioners: case studies of five manufacturing companies. „International Journal of Production Research”. Vol. 52 No 15, 2014. 
  • Mary A. Junewick: LeanSpeak. The Productivity Business Improvement Dictionary. New York: Productivity Press, 2002. ISBN 1-56327-275-X.
  • Peter L. King: Lean for the Process Industries. New York: Productivity Press, 2009. ISBN 978-14200-7851-0. OCLC 458761950. (ang.).
  • Kaoru Kobayashi i in.. Business improvement strategy or useful tool? Analysis of the application of the 5S concept in Japan, the UK and the US. „Total Quality Management”. 19 no 3, March 2008. 
  • Larry Lubrich, Madelyn Watson: Implementing World Class Manufacturing. Fort Wayne: WCM Associates, 1998. ISBN 0-9662906-0-7.
  • Anthony Manos, Chad Vincent (eds.): The Lean Handbook. A Guide to the Bronze Certification Body of Knowledge. Milwaukee: ASQ Quality Press, 2012. ISBN 978-0-87389-804-1.
  • Chet Marchwiński, John Shook, Alexis Schroeder: Leksykon Lean. Ilustrowany słownik pojęć z zakresu Lean Management. Wrocław: Wydawnictwo Lean Enterprise Institute Polska, 2010. ISBN 978-83-926554-5-9.
  • Edward Moulding: 5S. A Visual Control System for the Workplace. London: AuthourHouse, 2010. ISBN 978-1-4490-2977-7.
  • Taichi Ohno: Taichi Ohno's workplace management. Special 100th birthday edition. New York: McGraw Hill, 2013. ISBN 978-0-07-180801-9.
  • Chris A. Ortiz: The Psychology of Lean Improvements. Boca Raton: CRC Press, 2012. ISBN 978-1-4398-7879-8.
  • Takashi Osada: The 5S's. Five Keys to a Total Quality Environment. Asian Productivity Organization, Tokyo. ISBN 92-833-1116-7.
  • Jim Peterson, Roland Smith: The 5S Pocket Guide. Portland: Productivity Press, 1998. ISBN 0-527-76338-1.
  • Jack ReVelle: Manufacturing Handbook of Best Practices. Boca Raton: CRC Press, 2002. ISBN 1-57444-300-3.