Robert Mazurek

Młodość i wykształcenie

Rodzice dziennikarza są psychologami. Do zdania egzaminu maturalnego mieszkał w Świeciu^[3]. Studiował dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim^[4]. Studiów nie ukończył, uzyskał jedynie absolutorium^[5].

Kariera publicystyczna

Od początku lat 90. publikował na łamach „Nowego Państwa”, „Tygodnika Powszechnego”, „Rzeczpospolitej” i „Dziennika” swoje reportaże oraz felietony z podróży, zwłaszcza po krajach byłego Związku Radzieckiego, Bałkanach, Bliskim Wschodzie i Afryce. Od 2010 jego felietony podróżnicze publikuje miesięcznik „Poznaj Świat”. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Film”, publicystą „Życia” i „Wprost”^[4]. W latach 2006–2009 zamieszczał felietony i cotygodniowe wywiady „Rozmowa Mazurka” w „Dzienniku”^[4]. We wrześniu 2009 przeniósł je do „Rzeczpospolitej” („Wywiady Mazurka” ukazywały się w weekendowym Plusie Minusie do grudnia 2016^[6])^[4][7]. Zaczynał jako jeden z założycieli kwartalnika „Fronda”^[8].

W tygodniku „Nowe Państwo” pisał teksty publicystyczne i reportaże historyczne, m.in. o sprawie braci Kowalczyków, Ryszardzie Gontarzu i marcu ’68. Jako pierwszy^{[potrzebny przypis]} polski dziennikarz przeprowadził wywiad z mieszkającym w Szwecji sędzią stalinowskim Stefanem Michnikiem oraz byłym szefem kancelarii Bieruta Kazimierzem Mijalem^{[potrzebny przypis]}.

Razem z Igorem Zalewskim stworzył w kwietniu 1998 w tygodniku „Nowe Państwo” rubrykę satyryczną „Z życia koalicji, z życia opozycji”, będącą przeglądem politycznych wydarzeń tygodnia w formie krótkich, sarkastycznych i ironicznych notek. Autorzy podają w niej informacje zdobyte przez siebie, plotki polityczne oraz komentują fakty powszechnie znane. Autorzy wprowadzili też do języka publicznego kilka znanych pojęć, m.in. Telewizja Białoruska oddział w Warszawie (na określenie TVP za prezesury Roberta Kwiatkowskiego), Brunatny Robert (o Robercie Kwiatkowskim), Najsłynniejszy Polski Mulat (o Andrzeju Lepperze). To w tej rubryce po raz pierwszy opisano aferę Rywina^[9].

Największą popularność zdobyła ona w tygodniku „Wprost” gdzie ukazywała się w latach 2002–2010, po czym była publikowana (od czerwca 2010) w „Fakcie”^[10]. W latach 2011–2012 rubryka ukazywała się w tygodniku „Uważam Rze”, a od grudnia 2012 do czerwca 2018 w tygodniku „W Sieci”^[11][12]. W powiązanym z tygodnikiem „W Sieci” portalu wPolityce.pl ukazują się jego felietony w cyklu „Pół porcji mazurka”^[13].

Od 2011 na łamach tygodnika „Uważam Rze”, a od 2013 tygodnika „W Sieci” publikuje felietony na temat win. Od lutego 2017 do końca 2020 publikował wywiady w weekendowym wydaniu „Dziennika Gazety Prawnej”^[6]. Od października 2018 publikuje w „Plus Minus”, weekendowym dodatku dziennika „Rzeczpospolita” felietony „Wina Mazurka” i „Mazurek na wynos”^[14].

W 2010 został laureatem Złotej Ryby, nagrody im. Macieja Rybińskiego dla najlepszych felietonistów^[15].

W 2018 został prawomocnie uznany przez sąd winnym przestępstwa polegającego na nieuwzględnieniu autoryzacji dokonanej przez Krystiana Legierskiego w wywiadzie opublikowanym w 2015 w dzienniku „Rzeczpospolita”^[16].

W 2020 został nominowany do nagrody im. Andrzeja Woyciechowskiego, po czym zaznaczył jednak, że w przypadku wyróżnienia nie przyjmie nagrody w związku z postanowieniem o nieprzyjmowaniu nagród dziennikarskich^[17].

Kariera radiowa i telewizyjna

W 2005 wraz z Zalewskim prowadził w telewizyjnej Jedynce program „Lekka jazda Mazurka i Zalewskiego”. W 2016 był jednym z gospodarzy porannego wydania programu „#dziejesienazywo” emitowanego w serwisie Wirtualna Polska^[18][19]. Od września 2016 prowadzi audycję „Poranna Rozmowa w RMF FM”^[4]. Od lipca 2020 do grudnia 2022 prowadził audycję „Mazurek słucha” w radiowej Dwójce. Przeprowadzał w niej rozmowy ze znanymi osobami m.in. ze świata mediów, kultury i sztuki na temat ich ulubionej muzyki i z nimi związanej. W trakcie programu były również odtwarzane utwory muzyczne bliskie zapraszanym gościom^[20][21].

Tygodnik Wprost sklasyfikował go w 2018 (21 miejsce^[22]), 2021^[23] i 2022 (36 miejsce^[24]) na liście 50 najbardziej wpływowych Polaków.

Media społecznościowe

Od września 2021 do października 2023 w serwisie społecznościowym YouTube na kanale „Kanał Sportowy” wraz z Krzysztofem Stanowskim współprowadził program „Mazurek & Stanowski”^[25], w którym w satyryczny sposób komentował bieżącą sytuację społeczno-polityczną, wydarzenia z kraju i ze świata oraz tematy związane m.in. z osobami znanymi w przestrzeni publicznej^[26][27]. Od lutego 2024 roku Program „Mazurek & Stanowski” jest kontynuowany na nowym kanale na YouTube − „Kanale Zero".

Działalność społeczna i oświatowa

W 2018 roku został społecznym rzecznikiem Polskiego Towarzystwa Onkologicznego^[28]. Był wykładowcą Uniwersytetu Warszawskiego^[29]. W 2018 roku odebrał tytuł przyjaciela liceum w Kaliszu Pomorskim^[30].

Kontrowersje

Jego brat Marcin Mazurek jest prezesem Polskiego Holdingu Nieruchomości^[31], przez co dziennikarz spotkał się z oskarżeniami o brak obiektywizmu w kontekście afery związanej z programem „Willa plus”, przy komentowaniu informacji o finansowaniu przez ministerstwo edukacji kupna i remontów luksusowych nieruchomości^[31].

Po wywiadach na ⁣⁣Kanale Zero⁣⁣ z kwietnia 2024 roku z polskimi aktywistami klimatycznymi (Dominiką Lasotą; a także Janem Latkowskim i Tytusem Kiszką) Mazurek był krytykowany za otwarte wykpiwanie gości^[32], pomawianie ich o przynależność do organizacji terrorystycznej lub przestępczej^[32][33] oraz za podważanie konsensusu do co wpływu człowieka na zmiany klimatu^[34][33].

Ma żonę oraz trójkę dzieci. Deklaruje się jako katolik^[8][35].

• dziennik.pl, 2008-08-23. dziennik.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-07-27)]., wywiad blogerki Kataryny z Robertem Mazurkiem
• Artykuły dla tagu: Robert Mazurek. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2016-08-17].