Andrzej Borodzik

Syn Edwarda i Zofii^[2]. W 1942 wstąpił do Związku Harcerstwa Polskiego, początkowo w Szarych Szeregach – konspiracyjnym harcerstwie lat II wojny światowej. Był drużynowym w otwockich „Zawiszakach”, drużynowym 10 Lotniczej Drużyny Harcerskiej w Pułtusku, członkiem Komendy Hufca Pułtusk, a następnie jego komendantem. Pełnił również funkcję komendanta Hufca Warszawa-Centralna.

Absolwent Wydziału Chemii Uniwersytetu Warszawskiego^[3]. Od 1952 pracował jako technolog w Tarchomińskich Zakładach Farmaceutycznych, gdzie pełnił również funkcję sekretarza komitetu zakładowego PZPR^[3]. Przewodniczył Stołecznemu Komitetowi Frontu Jedności Narodu. W latach 1965–1972 był posłem na Sejm PRL IV i V kadencji z ramienia Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej z okręgów kolejno Warszawa Praga (do 1969) i Warszawa Wola.

Od 1959 był wiceprzewodniczącym stołecznej Rady Przyjaciół Harcerstwa. W latach 90. XX wieku był kierownikiem Wydziału Historii Głównej Kwatery ZHP, a od 2001 członkiem Głównej Kwatery i zarazem dyrektorem Muzeum Harcerstwa w Warszawie. Jest współorganizatorem Ruchu Seniorackiego i Krajowej Rady Kręgu Seniorów i Starszyzny.

3 grudnia 2005 został wybrany przez XXXIII Zjazd ZHP przewodniczącym ZHP. Funkcję pełnił do 9 września 2007, kiedy złożył rezygnację na XXXV Zjeździe Nadzwyczajnym ZHP (w ponownych wyborach przegrał z hm. Adamem Massalskim).

Brat Feliksa, przewodniczącego ZHR w latach 1995–1999. Instruktor Hufca ZHP Otwock.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach^[4].

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Krzyż Armii Krajowej
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
• Krzyż „Za Zasługi dla ZHP” z Rozetą z Mieczami

• Wiadomości Białostockiej Chorągwi 13/2005
• Profil na stronie Biblioteki Sejmowej