Ann B. Davis

Ann Bradford Davis (ur. 3 maja 1926 w Schenectady, zm. 1 czerwca 2014 w San Antonio) – amerykańska aktorka filmowa i telewizyjna. Została dwukrotnie uhonorowana nagrodą Emmy[1], a także dwukrotnie otrzymała nominację do nagrody Emmy. Posiada swoją gwiazdę na Hollywoodzkiej Alei Gwiazd[2].

Ann B. Davis
Ilustracja
Ann B. Davis (1963)
Imię i nazwisko

Ann Bradford Davis

Data i miejsce urodzenia

3 maja 1926
Schenectady

Data i miejsce śmierci

1 czerwca 2014
San Antonio

Zawód

aktorka

Lata aktywności

1953–1997

Życiorys

Urodziła się w Schenectady[3], w stanie Nowy Jork, jako córka Marguerite (z domu Stott), aktorki amatorki, i Cassiusa Milesa Davisa, inżyniera elektrycznego[4]. Miała identyczną bliźniaczkę Harriet oraz starszą siostrę Elizabeth (1917-1974) i starszego brata Evansa (1921-2005)[5]. Kiedy miała trzy lata, wraz z rodziną przeprowadziła się do Erie w północno-zachodniej Pensylwanii], gdzie w 1944 ukończyła Strong Vincent High School. W 1948 ukończyła studia na Uniwersytecie Michigan w Ann Arbor. Początkowo zapisała się na specjalizację przedmedyczną; jednak po obejrzeniu przedstawienia swojego starszego brata w musicalu Oklahoma!, zainteresowała się aktorstwem. W 1948 ukończyła studia, uzyskując dyplom z teatru i mowy.

Występowała jako sędzia muzyczny w programie ABC Juke Box Jury (1953-1954). Po raz pierwszy trafił na kinowy ekran w roli Ruby Coleman, sekretarki w kościele w Atlancie w dramacie biograficznym Henry’ego Kostera Człowiek zwany Piotrem (A Man Called Peter, 1955) z Richardem Toddem. Wystąpiła potem jako Millie, sekretarka Carol (Doris Day) w komedii romantycznej Delberta Manna Kochanku wróć (1961) u boku Rocka Hudsona.

Od 2 stycznia 1955 do 15 września 1959 grała kierowcę ciężarówki Charmaine „Schultzy” Schultz w sitcomie The Bob Cummings Show (1955–1959)[6] z Robertem Cummingsem. W 1960 zastąpiła Carol Burnett i zadebiutowała na Broadwayu jako księżniczka Winnifred w komedii muzycznej Once Upon a Mattress[7]. W jednosezonowym sitcomie NBC The John Forsythe Show (1965-1966) z udziałem Johna Forsythe’a pojawiła się jako Miss Wilson, nauczycielka wychowania fizycznego w prywatnej akademii dla dziewcząt. Wzięła udział w reklamie Ford Motor Company i Ford Fairlane. Była komiczką stand-up. Popularność wśród amerykańskich telewidzów zyskała jako gospodyni Alice Nelson w serialu The Brady Bunch Hour (1976–1977)[8], komedii telewizyjnej NBC The Brady Girls Get Married (1981) i spin-off The Brady Brides (1981), komiodramacie telewizyjnym A Very Brady Christmas (1988), sitcomie Day by Day (1989) i komediodramacie The Bradys (1990).

W 1994 opublikowała książkę kucharską Alice's Brady Bunch Cookbook. Książka zawiera również przepisy od członków obsady The Bradys.

Zmarła 1 czerwca 2014 w szpitalu w San Antonio w Teksasie w wieku 88 lat[9]. Wcześniej tego dnia doznała krwiaka podtwardówkowego w wyniku upadku w łazience w jej rezydencji w San Antonio, w której mieszkała z biskupem Kościoła Episkopalnego Freyem i jego żoną Barbarą[10].

Wybrana filmografia

Filmy
Seriale

Przypisy

Bibliografia