Banjarmasin
Banjarmasin – miasto w Indonezji w południowej części wyspy Borneo.
 | |||||
| |||||
| Dewiza: Kayuh Baimbai | |||||
| Przydomek: Kota Seribu Sungai | |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Prowincja | |||||
| Prawa miejskie | 1526 | ||||
| Burmistrz | Muhidin | ||||
| Powierzchnia | 98,46 km² | ||||
| Populacja (2010) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy | 0511 | ||||
| Tablice rejestracyjne | DA | ||||
Położenie na mapie Indonezji  | |||||
 3°20′S 114°35′E/-3,333333 114,583333 | |||||
| Strona internetowa | |||||
Geografia
Miasto zlokalizowane jest w delcie rzeki Barito. Ośrodek administracyjny prowincji Borneo Południowe. W 2008 roku miasto liczyło ok. 247 tys. (aglomeracja ok. 573 tys. mieszkańców). Powierzchnia miasta leży średnio o 16 cm poniżej poziomu morza, w czasie przypływów zalewa ją woda, dlatego większość domów w mieście jest zbudowana na palach[2].
Rozwinięty przemysł drzewny, włókienniczy, stoczniowy. W okolicy znajdują się rafineria ropy naftowej, wydobycie węgla, rud żelaza, złota oraz diamentów.
Port rzeczny dostępny dla statków morskich, wywóz kauczuku, pieprzu, rattanu, drewna;[3] port lotniczy Banjarmasin; uniwersytet (Universitas Lambung Mangkurat zał. 1960)[4].
Najbardziej znanymi miejscami w mieście są meczet Sabilal Muhtadin, pływający targ na łodziach na rzece Barito i pływająca wioska Mantuil.
Historia
Do XIV w. teren, na którym leży Banjarmasin, należał do królestwa Madżapahit, następnie pod kontrolą sułtanatów Malakka i Johor. Miasto założył 24 września 1526 r. sułtan Suriansyah. W 1606 r. założona holenderska faktoria, od 1787 r. protektorat holenderski.[3]
