Carl Gustaf Ekman

Był działaczem ruchu abstynenckiego^[1], przewodniczył powstałej w wyniku rozłamu w Liberalnej Partii Koalicyjnej Liberalnej Partii Ludowej^[2]. 6 czerwca 1926 objął stanowisko premiera^[3], mimo że kierowane przez niego ugrupowanie dysponowało zaledwie 29 głosami w izbie niższej. Dzięki elastycznej polityce udało mu się przegłosować kilka istotnych ustaw (o reformie szkolnictwa, 1927, czy o układach zbiorowych i sądach pracy, 1928^[4][5]). Podał się do dymisji 1 października 1928^[6]. Ponownie stanął na czele rządu 6 czerwca 1930. Musiał się zmierzyć ze skutkami wielkiego kryzysu, między innymi gwałtownym wzrostem niezadowolenia społecznego (podczas rozpraszania przez wojska demonstracji w Adalen w 1931 zginęło 5 osób). Zrezygnował z kierowania gabinetem (6 sierpnia 1932) i macierzystą formacją gdy okazało się, że przyjmował pieniądze od przemysłowca Ivara Kreugera^[7][8].