Casey Dellacqua
Casey Dellacqua (ur. 11 lutego 1985 w Perth) – australijska tenisistka, finalistka wszystkich turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej.
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 lutego 1985 |
| Wzrost | 165 cm |
| Gra | leworęczna |
| Status profesjonalny | 2002 |
| Zakończenie kariery | 2018 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 22 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 26 (29 września 2014) |
| Australian Open | 4R (2008, 2014) |
| Roland Garros | 3R (2008) |
| Wimbledon | 3R (2008, 2015) |
| US Open | 4R (2014) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 7 WTA, 23 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 3 (1 lutego 2016) |
| Australian Open | F (2013) |
| Roland Garros | F (2008, 2015, 2017) |
| Wimbledon | F (2013) |
| US Open | F (2013, 2015) |
| Strona internetowa | |
Jest zawodniczką leworęczną z oburęcznym backhandem. 27 stycznia 2003 została sklasyfikowana na dziewiątym miejscu w juniorskim rankingu gry podwójnej. W rozgrywkach rangi ITF do listopada 2013 wygrała 45 turniejów, w tym dwadzieścia dwa w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
Rozgrywki juniorskie
W roku 2001 Casey wystąpiła w rozgrywkach juniorskich Australian Open, w pierwszej rundzie poniosła porażkę z Ashley Harkleroad. Pół roku później doszła do półfinału Halowych Mistrzostw Nowej Zelandii, gdzie została pokonana przez Adrianę Szili. W październiku wygrała turniej ITF w stolicy Tajlandii. W roku 2002 również odpadła w pierwszej rundzie Australian Open. Jednak jej kolejny występ w roku 2003 był już dużo lepszy, doszła do trzeciej rundy, pokonana przez Martę Domachowską. Dostała się do wielkoszlemowego Roland Garros, w którym pokonała ją Lucie Šafářová. Grała również w Wimbledonie 2003 – w drugiej rundzie przegrała z Kateryną Bondarenko.
W roku 2003 w parze z Adrianą Szili wygrała wielkoszlemowy Australian Open w grze podwójnej.
Rozgrywki zawodowe
Od roku 2003 regularnie występuje w wielkoszlemowym Australian Open, za każdym razem odpadała jednak już w pierwszym spotkaniu i w tymże turnieju zadebiutowała jako zawodniczka profesjonalna.
W roku 2004 przegrała pierwszą rundę turnieju w Gold Coast z Magüi Serną. Do końca sezonu nie zagrała w żadnej innej imprezie WTA, kilkakrotnie odpadając w kwalifikacjach. W lutym 2005 roku wygrała pierwszy zawodowy mecz, pokonując Alinę Żydkową w pierwszej rundzie w Hobarcie. Zaraz potem uległa Li Na. Na drugie wygrane spotkanie zawodowe musiała czekać kolejny rok, bowiem dopiero w Hobarcie w 2006 pokonała Aleksandrę Wozniak. Pechowe losowanie na Australian Open sprawiło, że trafiła w pierwszej rundzie na najwyżej rozstawioną Lindsay Davenport, która odprawiła Australijkę wynikiem 6:2 6:1. Casey odpadła dwa tygodnie później w pierwszej rundzie w Sydney. Pod koniec sezonu wystąpiła na Bali i w Kolkacie, odnosząc zwycięstwo nad Karoliną Šprem.
W roku 2007 wystąpiła w Sydney i Melbourne, za każdym razem odpadając w pierwszej rundzie.
W grze podwójnej na Australian Open 2007 w parze z Jessicą Moore uległy w pierwszej rundzie Alicji Rosolskiej i Wasilisie Bardinie.
Casey brała udział również w turniejach gry mieszanej, z których najlepszy rezultat osiągnęła w parze z Chrisem Guccione w Melbourne w 2007, dochodząc do drugiej rundy (porażka z Lisą Raymond i Bobem Bryanem, najwyżej rozstawionymi).
Zdecydowanie największym sukcesem Australijki jest dojście do 4. rundy Australian Open 2008. Dellacqua pokonała kolejno Włoszkę Karin Knapp, Szwajcarkę Patty Schnyder i Francuzkę Amélie Mauresmo. Wszystkie pojedynki były trzy setowe. Dopiero Jelena Janković pokonała Australijkę w dwóch setach – 7:6 6:1.
We French Open 2011 wraz z Amerykaninem Scottem Lipskym wygrała grę mieszaną pokonując w finale parę Katarina Srebotnik i Nenad Zimonjić 7:6(6), 4:6, 10–7
W Australian Open 2013 w zawodach singla odpadła w pierwszej rundzie singla, przegrywając z Madison Keys 4:6, 6:7(0). W zawodach gry podwójnej doszła do finału. Razem z Ashleigh Barty uległy w finale Sarze Errani i Robercie Vinci wynikiem 2:6, 6:3, 2:6. Tydzień później zwyciężyła w zawodach deblowych w Pattai, gdzie grała razem z Kimiko Date-Krumm. W czerwcu razem z Ashleigh Barty wygrała turniej w Birmingham, pokonując w finale Marinę Erakovic i Carę Black wynikiem 7:5, 6:4. Na Wimbledonie, także z Barty, osiągnęła finał. Australijki uległy w nim Hsieh Su-wei i Peng Shuai wynikiem 6:7(1), 1:6. Podczas US Open, również w parze z Barty, osiągnęła fazę finałową. W meczu o mistrzostwo uległy Andrei Hlaváčkovej i Lucie Hradeckiej wynikiem 7:6(4), 1:6, 4:6.
W sezonie 2014 Australijki triumfowały w zawodach w Strasburgu, gdzie w finale pokonały Tatianę Búę i Danielę Seguel 4:6, 7:5, 10–4. Podczas turnieju w Birmingham tenisistki przegrały w finale z Raquel Kops-Jones i Abigail Spears 6:7(1), 1:6.
Pierwszy finał w 2015 roku Dellacqua osiągnęła w Charleston razem z Dariją Jurak. W meczu mistrzowskim przegrały 0:6, 4:6 z Martiną Hingis i Sanią Mirzą. W maju Australijka w parze z Jarosławą Szwiedową triumfowała w zawodach rangi WTA Premier Mandatory w Madrycie, w finale pokonując Garbiñe Muguruzę oraz Carlę Suárez Navarro 6:3, 6:7(4), 10–5. Podczas French Open australijsko-kazachski debel awansował do finału, w którym przegrał z Bethanie Mattek-Sands i Lucie Šafářovą 6:3, 4:6, 2:6. Był to piąty wielkoszlemowy finał Dellacquy w grze podwójnej. Podczas US Open para ta znów dotarła do finału, lecz ponownie nie znalazły recepty na zwycięstwo nad najwyżej rozstawioną parą Martina Hingis–Sania Mirza.
Życie prywatne
Casey Dellacqua jest córką Kima Dellacqu’y, mechanika samochodowego, i jego żony Nity, recepcjonistki. Ma siostrę Brooke i brata Bena[1].
31 sierpnia 2013 roku poinformowała, że jej partnerka Amanda Judd urodziła ich pierwsze wspólne dziecko, syna Blake’a Benjamina[2][3].
20 grudnia 2015 Judd i Dellacqua ogłosiły za pośrednictwem portali społecznościowych, że Amanda jest w ciąży z drugim dzieckiem[4][5]. Dziewczynka, która otrzymała imię Andie, urodziła się 27 kwietnia 2016[1].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | Tytuły | Z–P | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 4R | 1R | 3R | A | 2R | 1R | 4R | 2R | 0 / 12 | 10 – 12 | ||||||||||
| French Open | A | A | A | A | Q1 | 1R | 3R | A | A | 1R | 1R | Q2 | 2R | 1R | 0 / 6 | 3 – 6 | ||||||||||
| Wimbledon | A | Q1 | A | A | Q1 | 1R | 3R | A | 1R | Q1 | 1R | Q3 | 2R | 3R | 0 / 6 | 5 – 6 | ||||||||||
| US Open | A | A | A | A | Q1 | 2R | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | 4R | 1R | 0 / 7 | 5 – 7 | ||||||||||
| Ranking na koniec roku | 458 | 275 | 301 | 223 | 172 | 78 | 55 | 1004 | 226 | 156 | 88 | 130 | 30 | 112 | 0 / 31 | 23 – 31 | ||||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | 2R | 2R | 1R | 2R | 1R | 1R | SF | 1R | A | 1R | F | 2R | 2R | A | QF | 2R | 0 / 14 | 17 – 14 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | F | A | A | 3R | 2R | 1R | QF | F | A | F | A | 0 / 7 | 21 – 7 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | SF | A | 1R | 1R | 2R | F | QF | QF | A | QF | A | 0 / 8 | 19 – 8 | ||||||||
| US Open | A | A | 1R | A | A | 2R | 1R | A | A | 1R | 1R | F | 1R | F | A | 2R | A | 0 / 9 | 12 – 9 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | 545 | 224 | 117 | 141 | 121 | 123 | 21 | – | 251 | 56 | 67 | 10 | 31 | 5 | 273 | 10 | –[a] | 0 / 38 | 69 – 38 | ||||||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | 1R | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | 2R | 1R | 1R | QF | A | 2R | 2R | 0 / 10 | 6 – 10 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | W | A | 1R | 1R | A | A | SF | A | 1 / 4 | 8 – 3 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 3R | A | A | 2R | A | 3R | QF | 2R | A | 2R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | 2R | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | 1R | A | 0 / 4 | 2 – 4 | ||||||||
| 1 / 24 | 23 – 23 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra podwójna 20 (7–13)
Gra mieszana 1 (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 2 czerwca 2011 | French Open | Ceglana |  Scott Lipsky |  Katarina Srebotnik Nenad Zimonjić | 7:6(6), 4:6, 10–7 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze podwójnej
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 2013 | Zawodniczki rezerwowe |  Ashleigh Barty | nie wystąpiły | |
| 2015 | wycofanie |  Jarosława Szwiedowa | nie wystąpiły | |
| 2017 | Ćwierćfinał | Ashleigh Barty |  Kiki Bertens Johanna Larsson | 6:7(7), 7:6(1), 6–10 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2003 | Australian Open | Twarda | Adriana Szili |  Petra Cetkovská Barbora Strýcová | 6:3, 4:4 krecz |
Uwagi
Przypisy
Bibliografia
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2022-05-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2022-05-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2022-05-23] (ang.).