Edward Jancarz

Na arenie międzynarodowej dziesięciokrotnie uczestniczył w finałach indywidualnych mistrzostw świata (w latach 1968–1969, 1973–1977, 1981–1982). Najlepsze miejsce zajął w swoim pierwszym starcie – w 1968 w Göteborgu zdobył 11 punktów i po biegu dodatkowym zdobył brązowy medal. Siedmiokrotnie reprezentował Polskę w finałach mistrzostw świata par, zdobywając cztery medale tych rozgrywek: srebrny w 1975 z Piotrem Bruzdą oraz srebrny w 1980 i dwa brązowe w 1979 i 1981 z Zenonem Plechem.

Sześciokrotnie stawał na podium indywidualnych mistrzostw Polski: dwukrotnie zdobywał tytuł mistrzowski (1975, 1983), raz zdobył srebro (1974), a trzykrotnie był trzeci (1968, 1976, 1981). Również sześciokrotnie zajmował miejsca na podium turniejów o „Złoty Kask” (I miejsce w latach 1969, 1972, 1975; II miejsce w 1973 i 1976 oraz III miejsce w 1974). Jeszcze jako junior, w 1967 roku, zdobył „Srebrny Kask”.

Przez całą karierę sportową związany był z macierzystym klubem – Stalą Gorzów. Łącznie w gorzowskim klubie występował przez 22 sezony, w których zdobył aż szesnaście medali DMP: siedem złotych (1969, 1973, 1975–1978, 1983), osiem srebrnych (1965, 1966, 1968, 1971, 1974, 1979, 1981, 1984) oraz jeden brązowy (1982). Karierę zakończył, organizując w Gorzowie Wielkopolskim turniej pożegnalny w 9 sierpnia 1986 roku. Doszło tam do wypadku, w wyniku którego doznał wstrząsu mózgu, pęknięcia podstawa czaszki i złamania łopatki. Następnie rozpoczął pracę jako trener z gorzowskimi juniorami, przez krótki czas prowadził młodzieżową drużynę narodową, potem próbował swoich sił jako trener, współpracując ze Stalą i KKŻ Krosno.

Zmarł 11 stycznia 1992 roku. Podczas kłótni domowej (już pod koniec kariery niemal stale nadużywał alkoholu) został śmiertelnie ugodzony nożem przez drugą żonę, Katarzynę^[1]. Przyczyną śmierci był krwotok z tętnicy pachwinowej^[2]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym w Gorzowie Wielkopolskim.

Od 1992 w Gorzowie Wlkp. rozgrywany jest coroczny Memoriał Edwarda Jancarza. Jego imię nosi gorzowski stadion żużlowy oraz jedna z gorzowskich ulic.

Jancarz jest pierwszym żużlowcem na świecie, któremu postawiono pomnik. Uroczyste odsłonięcie nastąpiło w grudniu 2005 roku w Gorzowie Wielkopolskim.

Indywidualne mistrzostwa świata

• 1968 – Göteborg – 3. miejsce – 11+3 pkt. → wyniki
• 1969 – Wembley – 6. miejsce – 9 pkt. → wyniki
• 1973 – Chorzów – 11. miejsce – 6 pkt. → wyniki
• 1974 – Göteborg – jako rezerwowy – 1 pkt → wyniki
• 1975 – Wembley – 12. miejsce – 4 pkt. → wyniki
• 1976 – Chorzów – 12. miejsce – 5 pkt. → wyniki
• 1977 – Göteborg – 13. miejsce – 4 pkt. → wyniki
• 1979 – Chorzów – 9. miejsce – 7 pkt. → wyniki
• 1981 – Wembley – 12. miejsce – 5 pkt. → wyniki
• 1982 – Los Angeles – 10. miejsce – 7 pkt. → wyniki
• 1984 – Göteborg – awansował do finału IMŚ, ale w nim nie wystąpił → wyniki

Drużynowe mistrzostwa świata

• 1968 – Londyn – 3. miejsce – 6 pkt. → wyniki
• 1969 – Rybnik – 1. miejsce – 11 pkt. → wyniki
• 1971 – Wrocław – 3. miejsce – 4 pkt. → wyniki
• 1973 – Londyn – 4. miejsce – 2 pkt. → wyniki
• 1975 – Norden – 4. miejsce – 1 pkt → wyniki
• 1976 – Londyn – 2. miejsce – 9 pkt. → wyniki
• 1977 – Wrocław – 2. miejsce – 10 pkt. → wyniki
• 1978 – Landshut – 3. miejsce – 6+3 pkt. → wyniki
• 1980 – Wrocław – 3. miejsce – 3 pkt. → wyniki

Mistrzostwa świata par

• 1974 – Manchester – 5. miejsce – 6 pkt. → wyniki
• 1975 – Wrocław – 2. miejsce – 15 pkt. → wyniki
• 1976 – Eskilstuna – 7. miejsce – 7 pkt. → wyniki
• 1978 – Chorzów – 5. miejsce – 13 pkt. → wyniki
• 1979 – Vojens – 3. miejsce – 13 pkt. → wyniki
• 1980 – Krško – 2. miejsce – 15 pkt. → wyniki
• 1981 – Chorzów – 3. miejsce – 15 pkt. → wyniki

Indywidualne mistrzostwa Polski

• 1968 – Rybnik – 3. miejsce – 12+2 pkt. → wyniki
• 1969 – Rybnik – jako rezerwowy – nie startował → wyniki
• 1971 – Rybnik – 7. miejsce – 8 pkt. → wyniki
• 1973 – Rybnik – 4. miejsce – 10 pkt. → wyniki
• 1974 – Gorzów Wielkopolski – 2. miejsce – 13+3 pkt. → wyniki
• 1975 – Częstochowa – 1. miejsce – 15 pkt. → wyniki
• 1976 – Gorzów Wielkopolski – 3. miejsce – 11 pkt. → wyniki
• 1980 – Leszno – 4. miejsce – 13+1 pkt → wyniki
• 1981 – Leszno – 3. miejsce – 12+3 pkt. → wyniki
• 1982 – Zielona Góra – 4. miejsce – 11 pkt → wyniki
• 1983 – Gdańsk – 1. miejsce – 13 pkt. → wyniki

Mistrzostwa Polski par klubowych

• 1974 – Bydgoszcz – 2. miejsce – 14 pkt. → wyniki
• 1976 – Gdańsk – 1. miejsce – 14 pkt. → wyniki
• 1978 – Chorzów – 1. miejsce – 16 pkt. → wyniki
• 1983 – Zielona Góra – 3. miejsce – 9 pkt. → wyniki
• 1984 – Toruń – 2. miejsce – 8 pkt. → wyniki

Złoty Kask

• 1969 – 8 rund – 1. miejsce – 79 pkt. → wyniki
• 1972 – 8 rund – 1. miejsce – 80 pkt. → wyniki
• 1973 – 8 rund – 2. miejsce – 67 pkt. → wyniki
• 1974 – 8 rund – 3. miejsce – 44 pkt. → wyniki
• 1975 – 8 rund – 1. miejsce – 73 pkt. → wyniki
• 1976 – 4 rundy – 2. miejsce – 49 pkt. → wyniki
• 1983 – Leszno – 4. miejsce – 10 pkt. → wyniki
• 1984 – Wrocław – 7. miejsce – 9 pkt. → wyniki

Srebrny Kask

• 1967 – 5 rund – 1. miejsce – 55 pkt. → wyniki

Drużynowe Mistrzostwa Polski - Sezon Zasadniczy Najwyższej Klasy Rozgrywkowej^[3]

Do uzupełnienia lata 1967–1980.

Sezon	Klub	Miejsce	Liga	Średnia/bg	Średnia/mc	Pkt	Bonusy	Razem	Komplety	Biegi	Mecze
1965	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	0,500	1,000	1 (74)	0	1 (74)	0	2	1
1966	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	1,429 (31)	3,286 (41)	23 (48)	7	30 (48)	0	21	7
1981	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,514 (2)	11,125 (8)	178 (8)	3	181 (11)	4	72	16
1982	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,612 (2)	10,500 (15)	126 (27)	2	128 (32)	2	49	12
1983	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,477 (7)	11,333 (12)	204 (9)	14	218 (6)	4 - (3 pł.)	88	18
1984	Stal Gorzów Wlkp.		1 Liga	2,340 (10)	11,300 (9)	113 (32)	4	117 (34)	1 - (1 pł.)	50	10
1985	Stal Gorzów Wlkp.	8	1 Liga	1,984 (20)	6,882 (32)	117 (27)	8	125 (30)	0	63	17

W nawiasie miejsce w danej kategorii (śr/m oraz śr/b - przy założeniu, że zawodnik odjechał minimum 50% spotkań w danym sezonie)

Memoriał Alfreda Smoczyka w Lesznie

• 1969 – 6. miejsce – 10 pkt. → wyniki
• 1971 – 6. miejsce – 7 pkt. → wyniki

• Stal Gorzów: Edward Jancarz
• Wielki Eddy
• Edward Jancarz – skazany na żużel
• 18 lat po śmierci wielkiego Eddy’ego