Endel Rikand

W 1924 roku ukończył szkołę realną w Tallinnie, a w 1926 Ryską Szkołę Przemysłową. Należał do Kaitseliitu^[1].

Treningi strzeleckie rozpoczął w 1932 roku. W latach 1934–1939 był członkiem estońskiej reprezentacji w strzelectwie^[1]. Jest czterokrotnym medalistą mistrzostw świata. W dorobku ma dwa złote i dwa srebrne medale. Podczas mistrzostw świata w 1935 roku zdobył trzy medale w zawodach drużynowych. Jedyne indywidualne podium osiągnął na zawodach w 1939 roku – został wicemistrzem świata w karabinie małokalibrowym stojąc z 50 m (przegrał wyłącznie z Karlem Steigelmannem)^[2]. W latach 1936–1939 osiągnął przynajmniej dziewięć medali mistrzostw Estonii, w tym dwa złote^[3]. Sześciokrotnie poprawiał rekordy Estonii w zawodach drużynowych. Pisał artykuły o tematyce strzeleckiej do czasopisma „Kaitse Kodu”^[1].

Pracował w Parnawie i szkole przemysłowej w Põltsamaa w przemyśle drzewnym i metalurgicznym. Był także projektantem w tallińskiej firmie meblarskiej Massoprodukt^[1]. Walczył w wojnie kontynuacyjnej z ZSRR w latach 1943–1944. Zginął około miesiąc przed jej zakończeniem w wyniku obrażeń odniesionych w bitwie o Narwę^[1].

Laureat złotego medalu Tallinna Spordipressi Klubi za najwybitniejsze osiągnięcie sportowe w Estonii (1935). Odznaczony m.in. Orderem Krzyża Białego Związku Obrony III stopnia (1938). W 2006 roku na strzelnicy w Männiku rozegrano po raz pierwszy zawody jego imienia^[1].

Medale na mistrzostwach świata

Opracowano na podstawie materiałów źródłowych:^{[1][2][4][5][6][7]}

Mistrzostwa	Konkurencja	Wynik	Miejsce
Rzym 1935	Karabin dowolny, trzy postawy, 300 m, drużynowo	5465 pkt. (druż.)
Rzym 1935	Karabin małokalibrowy leżąc, 50 m, drużynowo	1964 pkt. (druż.)
Rzym 1935	Karabin małokalibrowy klęcząc, 50 m, drużynowo	1897 pkt. (druż.)
Lucerna 1939	Karabin małokalibrowy stojąc, 50 m	379 pkt.