Ewa Korczyńska
Ewa Maria Korczyńska, ps. „Ewa”, „Helka” (ur. 2 grudnia 1909 w Bieczu, zm. 13 stycznia 2001 w Poznaniu) – porucznik Armii Krajowej[1], członek honorowy Aeroklubu Polskiego[2].
| Pełne imię i nazwisko | Ewa Maria Korczyńska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 2 grudnia 1909 |
| Data i miejsce śmierci | 13 stycznia 2001 |
| Odznaczenia | |
   | |
Życiorys
Urodziła się 2 grudnia 1909 w Bieczu, w rodzinie Edwarda i Jadwigi z Skórczewskich[3][4].
W 1931 została członkinią Przysposobienia Wojskowego Kobiet, a w następnym roku także Aeroklubu Poznańskiego. Latała na szybowcach i samolotach sportowych[3]. Po wybuchu II wojny światowej, wysiedlona wraz z rodziną do Warszawy, została kurierem zagranicznym Odcinka „Południe” w Dziale Łączności Zagranicznej Oddziału V Komendy Głównej Armii Krajowej[3].
W powstaniu warszawskim kierowała służbą porządkową Wojskowej Służby Kobiet Obwodu Żoliborz AK. 14 września 1944 została ciężko ranna. Początkowo przebywała w szpitalu powstańczym przy ul. Krechowieckiej, a później została ewakuowana z innymi rannymi do Pruszkowa[3][4].
W grudniu 1953 została aresztowana, a następnie skazana za „działalność szpiegowską” na karę 15 lat więzienia, zwolniona po prawie 4 latach. W 1956 została zrehabilitowana[2]. Przez wiele lat inwigilowana i nękana przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa[5][1]. Pracowała zawodowo jako wykładowca w Szkole Ekonomicznej w Poznaniu[2].
Zmarła 13 stycznia 2001 w Poznaniu[5][4]. Została pochowana na Cmentarzu Junikowo w Poznaniu (pole 17, miejsce 14)[6].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
Bibliografia
- Anna Adamska, Jarosław Bączyk, Krzysztof Hoff: Czuwaj wiaro! Wielkopolanie w Powstaniu Warszawskim. Poznań: Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2004. ISBN 83-909940-7-0.