Friedrich Merz

Urodził się w Brilonie w jako najstarszy z czwórki rodzeństwa. Jego pochodzący z Wrocławia ojciec był sędzią sądu w Arnsbergu^[2]. W młodości Friedrich Merz sprawiał trudności wychowawcze, miał też problemy w nauce, przez co musiał powtarzać ósmą klasę i zmienić szkołę średnią^[3]. W 1975 zdał egzamin maturalny, po czym odbył służbę wojskową. W latach 1976–1982 studiował prawo na Uniwersytecie w Bonn, był stypendystą Fundacji Konrada Adenauera. W 1982 i 1985 zdał państwowe egzaminy prawnicze I oraz II stopnia. W latach 1985–1986 orzekał w sądzie w Saarbrücken, następnie podjął praktykę adwokacką. W drugiej połowie lat 80. pracował w organizacji przemysłowej Verband der Chemischen Industrie^[4].

W 1972 wstąpił do Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, był przewodniczącym jej struktur młodzieżowych w swojej rodzinnej miejscowości. W latach 1989–1994 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego III kadencji^[5].

W wyborach w 1994 po raz pierwszy uzyskał mandat posła do Bundestagu z powiatu Hochsauerland. Z powodzeniem ubiegał się o reelekcję w 1998, 2002 i 2005^[4][1]. Od listopada 1998 był wiceprzewodniczącym frakcji CDU/CSU. W lutym 2000 stanął na jej czele, zastępując Wolfganga Schäuble. Ustąpił we wrześniu 2002 na rzecz Angeli Merkel. Od października 2002 do listopada 2004 ponownie pełnił funkcję wiceprzewodniczącego frakcji CDU/CSU w Bundestagu^[1]. W 2009 zrezygnował z aktywności politycznej. Został partnerem w oddziale międzynarodowej firmy prawniczej Mayer Brown w Düsseldorfie^[6]. Powoływany także w skład organów nadzorczych i zarządzających różnych przedsiębiorstw, m.in. AXA i Commerzbanku^[1].

30 października 2018, dzień po ogłoszeniu przez Angelę Merkel rezygnacji z ubiegania się o przywództwo w CDU na kolejną kadencję^[7], ogłosił zamiar kandydowania na zwalniające się stanowisko w partii^[8]. W grudniu 2018 przegrał jednak w drugiej turze głosowania z Annegret Kramp-Karrenbauer^[9]. Kandydował na przewodniczącego chadeków również w kolejnych wyborach – wówczas w styczniu 2021 w drugiej turze głosowania pokonał go Armin Laschet^[10]. W tym samym roku ponownie został wybrany do Bundestagu^[11].

W grudniu 2021 kolejny raz ubiegał się o funkcję przewodniczącego partii (w związku z zapowiedzianą przez Armina Lascheta rezygnacją); w przeprowadzonym wówczas plebiscycie wśród członków chadeków zajął pierwsze miejsce, otrzymując ponad 60% głosów^[12]. Stanowisko to objął w styczniu 2022^[13]. W lutym 2022 został wybrany na przewodniczącego frakcji poselskiej CDU/CSU w Bundestagu^[14].

Friedrich Merz uznawany jest za przedstawiciela do liberalnego gospodarczo skrzydła swojej partii, opowiadając się za deregulacjami w gospodarce. W 2003 proponował uproszczenie deklaracji podatkowych tak, by mieściły się na podstawce pod piwo^[15]. Opowiedział się za obniżaniem świadczeń socjalnych^[16] i podniesieniem wieku emerytalnego do 70 lat^[17]. Określany również jako konserwatysta^[18], w drugiej połowie lat 90. głosował przeciwko wyodrębnieniu przestępstwa zgwałcenia małżeńskiego^[17].

Zwolennik ograniczenia imigracji do Niemiec, już w 2000 wskazywał na problemy z przestępczością i bezrobociem wśród imigrantów^[19]. Krytykował politykę otwartych granic w trakcie kryzysu migracyjnego z 2015^[20]. Kilka miesięcy po rozpoczęciu inwazji Rosji na Ukrainę w 2022 zarzucił części uchodźców z Ukrainy tzw. turystykę socjalną, za co później przeprosił^[21].