Heinrich Hertz
Heinrich Rudolf Hertz (ur. 22 lutego 1857 w Hamburgu, zm. 1 stycznia 1894 w Bonn[1]) – niemiecki fizyk pochodzenia żydowskiego[2][3], profesor Uniwersytetu w Bonn i Politechniki w Karlsruhe[1]. Laureat Medalu Rumforda (1890)[4].
 | |
| Pełne imię i nazwisko | Heinrich Rudolf Hertz |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 22 lutego 1857 |
| Data i miejsce śmierci | 1 stycznia 1894 |
| Zawód, zajęcie | |
 | |
Główne osiągnięcia Hertza to odkrycia doświadczalne – fale elektromagnetyczne i zewnętrzny efekt fotoelektryczny[1]. Pierwsze z tych odkryć było potwierdzeniem elektrodynamiki klasycznej, którą opracował lata wcześniej James Clerk Maxwell[1]. Zjawisko to było przełomem w telekomunikacji, otwierając epokę radiokomunikacji – kontynuatorzy prac Hertza jak Guglielmo Marconi stworzyli radio[1]. Z kolei badania nad fotoelektrycznością przyczyniły się do powstania fizyki kwantowej – pierwsze poprawne wyjaśnienie tego zjawiska było oparte właśnie na teorii kwantów[1]. Hertz badał również promienie katodowe i rozwijał mechanikę, m.in. teorię sprężystości[1].
Niemieckiego fizyka upamiętnia nazwa jednostki częstotliwości w układzie SI: herc (Hz)[5].
Życiorys
Studiował fizykę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma (w Berlinie). Przez trzy lata (po studiach) był asystentem Helmholtza. W roku 1883 został privatdozentem fizyki teoretycznej na Uniwersytecie Chrystiana Albrechta w Kilonii, a w latach 1885–1889 był profesorem fizyki w Wyższej Szkole Technicznej w Karlsruhe. Następnie objął posadę profesora fizyki na Uniwersytecie w Bonn[5].
W 1886 Hertz po raz pierwszy wytworzył fale elektromagnetyczne, posługując się skonstruowanym przez siebie oscylatorem elektrycznym (oscylator Hertza). Stwierdził tożsamość fizyczną fal elektromagnetycznych i fal świetlnych oraz ich jednakową prędkość rozchodzenia się. Stworzył także podstawy rozwoju radiokomunikacji.
Zmarł po dwuletniej walce z chorobą, którą identyfikuje się jako nowotwór kości[5] lub ziarniniakowatość z zapaleniem naczyń[potrzebny przypis]. Został pochowany na cmentarzu Ohlsdorf w Hamburgu[5].
Twórczość
Schriften vermischten Inhalts, 1895
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Polskojęzyczne
- Richard F. Mould, Jesse N. Aronowitz, Rozwój wiedzy o elektryczności i elektroterapii ze szczególnym uwzględnieniem promieni X i leczenia raka, Część II. Od Alessandro Volty do Jamesa Clerka Maxwella. nowotwory.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., w: NOWOTWORY Journal of Oncology, 2007, vol. 57, Number 1, s. 53–63
- Anglojęzyczne
John J. O'Connor; Edmund F. Robertson: Heinrich Hertz w MacTutor History of Mathematics archive (ang.) [dostęp 2021-10-25].- Heinrich Hertz, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2022-10-03] (ang.).
Hertz, Heinrich Rudolf (1857–94) (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-12].
- ISNI: 0000000121342542
- VIAF: 56711749
- LCCN: n83210758
- GND: 11855008X
- NDL: 00443175
- LIBRIS: 64jlnhjq3fb9c91
- BnF: 124810439
- SUDOC: 03401151X
- NLA: 35908879
- NKC: jn20000700701
- BNE: XX1150427
- NTA: 071756469
- BIBSYS: 90089575
- CiNii: DA00814431
- Open Library: OL719311A
- PLWABN: 9810606541805606
- NUKAT: n2005113486
- J9U: 987007262684905171
- LNB: 000284012
- NSK: 000130865
- CONOR: 26929763
- BLBNB: 000541624
- LIH: LNB:CbuQ;=B7
- WorldCat: lccn-n83210758