I Have a Dream

I Have a Dream (pol. Mam marzenie^[a]) – historyczne przemówienie lidera ruchu praw obywatelskich Martina Luthera Kinga, wygłoszone 28 sierpnia 1963 roku.

Przemówienie to miało miejsce po zakończeniu Marszu na Waszyngton, w którym wzięło udział około 250 tysięcy osób^[1]. Pastor zawarł w niej słowa:

We wstępie podkreślił, że on i słuchacze znajdują się pod pomnikiem Abrahama Lincolna, który sto lat wcześniej podpisał proklamację znoszącą niewolnictwo, a także że już w Deklaracji Niepodległości zawarto zapis o równości rasowej^[2]. Zawarł także odniesienie do Gandhiego przestrzegając przed agresją i nakłaniając do taktyki biernego oporu^[2]. W kolejnej części nakreślił historię czarnych obywateli i różnice wynikające z istniejących uprzedzeń i segregacji rasowej. Ponadto, zgodnie z nauczaniem baptystów zaznaczał optymistyczną wiarę w poprawę sytuacji, powtarzając frazę I have a dream^[2]. Nawiązał także do ówczesnych wydarzeń w miastach i podkreślił, że jedyną szansą na zakończenie rozruchów jest przyznanie Afroamerykanom pełni praw obywatelskich^[2]. Na zakończenie podsumował przemówienie słowami:

Słowa te miały być nawiązaniem do XIX-wiecznej idei Objawionego Przeznaczenia, które może się ziścić tylko w przypadku równouprawnienia i wdrożeniu desegregacji rasowej^[2].

Legenda mówi, że King odszedł od przygotowanego wcześniej tekstu i zaczął prowadzić spontaniczne przemówienie, jednak podobną treść zawierała już jego mowa z czerwca 1963 roku^[3]. Przemówienie to weszło do klasyki oratorstwa amerykańskiego^[2], a badacze z uniwersytetu w Wisconsin uznali je za najlepszą mowę publiczną XX wieku^[4].

Oracja była transmitowana przez stacje telewizyjne ABC, NBC i CBS^[2]. Propagując ideę biernego oporu, walnie przyczyniła się do tego, że Martin Luther King otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1964 roku^[1].