Inwigilacja

Inwigilacja (od łac. invigilare – czuwać nad czymś) – ogólnie: określenie zespołu czynności stosowanych do śledzenia (monitorowania) zachowań ludzi.

Stosowana jest m.in. w państwach o ustroju politycznym totalitarnym, jako narzędzie do ingerowania w życie prywatne obywateli, a także dyskretny (tajny) nadzór nad osobą, grupą, organizacją, poprzez systematyczną obserwację agentów (tzw. „wtyczki”) np. policję, służby specjalne lub prywatnego detektywa^[1][2][3]. Naruszanie prawa do prywatności poprzez inwigilację jest według Human Rights Watch oraz Organizacji Narodów Zjednoczonych jednym z zagrożeń dla wolności słowa^[4][5].

Inwigilacja elektroniczna rozwija się w państwach demokratycznych, w Stanach Zjednoczonych tłumaczono takie działania koniecznością zwalczania terroryzmu^[6]. Rozmowy telefoniczne, transfer danych poprzez Internet, maile, transmisja satelitarna mogą być monitorowane przez automatyczne systemy nasłuchu. Przykładem takiego systemu może być amerykański Echelon, który swoim zasięgiem obejmuje znaczną część globu.

W 2015 roku w Ministerstwie Finansów rozpoczęto wdrażanie systemu biometrii głosowej o nazwie VoicePIN, który umożliwia automatyczną identyfikację obywatela po głosie^[7][8].