Juliusz Weber
Juliusz Weber (ur. 6 grudnia 1902 we Lwowie, zm. 11 marca 1980 w Krakowie) – polski artysta, skrzypek i pedagog.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
  | |
Życiorys
Kształcił się pod kierunkiem Maurycego Wolfsthala w Konserwatorium Galicyjskim, później w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie, gdzie w okresie międzywojennym pracował jako pedagog. Po wojnie zamieszkał na stałe w Krakowie. W latach 1945–1951 był dyrektorem Państwowej Szkoły Umuzykalniającej, przekształconej następnie w Państwową Szkołę Muzyczną nr 1 przy ulicy Basztowej 23, z filią przy ulicy Stromej 5 (obecnie Szkoła Muzyczna I st. nr 1 im. Stanisława Wiechowicza przy ul. Pilotów 51)[1]. Od 1953 do 1971 pełnił funkcję dyrektora Średniej Szkoły Muzycznej przy ul. Warszawskiej 11 (obecnie PSM II st. im. Władysława Żeleńskiego przy ul. Basztowej 9)[2]. Był też wykładowcą Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej.
Do jego uczniów w Średniej Szkole Muzycznej należeli m.in. Danuta Suchorowska-Śliwińska[3], Ewa Szubra-Jargoń i Zbigniew Wodecki[4].
Juliusz Weber poślubił Zofię z d. Pleń (ur. 26 grudnia 1909, zm. 10 października 1986). Ich córka, Ludmiła Weber-Zarzycka, została pianistką, kameralistką i docentem w Akademii Muzycznej w Krakowie[5].
Odznaczenia
- 1951 – Złoty Krzyż Zasługi[6]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[7]
- 1967 – Nagroda Miasta Krakowa
- Złota Odznaka „Za pracę społeczną dla m. Krakowa”[7]
- Złota Odznaka Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków[8]
Przypisy
Bibliografia
- Leon Tadeusz Błaszczyk: Juliusz Weber [w:] Żydzi w kulturze muzycznej ziem polskich w XIX i XX wieku, s. 270.
Linki zewnętrzne
- Lwowskie Konserwatorium Muzyczne, portret zbiorowy pedagogów (w ostatnim rzędzie, czwarty od prawej strony – Juliusz Weber). Muzeum Historii Fotografii w Krakowie