Kazimierz Grabowski (polityk)
Kazimierz Eugeniusz Grabowski (ur. 6 stycznia 1928 w Sanoku, zm. 1 grudnia 2002) – polski urzędnik, polityk, radny i przewodniczący Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Przewodniczący Prezydium MRN w Sanoku | |
Okres | |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Odznaczenia | |
|
Życiorys
Kazimierz Eugeniusz Grabowski urodził się 6 stycznia 1928 w Sanoku[1][2]. Był synem syn Teofila (robotnik sanockiej fabryki wagonów, zm. w czasie walk w 1944) i Albiny z domu Pietrzkiewicz (pochodząca z Długiego, zm. 1954)[2][1]. Miał dwie siostry i dwóch braci[3]. Z rodziną mieszkał przy ul. Lipińskiego[4].
U kresu II wojny światowej wspierał działania radzieckich partyzantów w rejonie Sanoka[5]. Po nadejściu frontu wschodniego od września 1944 wspomagał działania Milicji Obywatelskiej w akcjach ochronnych oraz wymierzonych tzw. bandom[4]. 21 lutego 1946 wstąpił do ORMO[6]. Od tego czasu do grudnia 1947 w szeregach tej formacji brał udział w tzw. utrwalaniu władzy ludowej, w tym podczas referendum ludowego w 1946 oraz w walkach przeciw UPA i NSZ[7]. Od 1945 należał do Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego[3]. W 1947 w Warszawie odbył Centralny Kurs ZMW i OMTUR, po którym został przewodniczącym Komitetu Powiatowego Jedności Młodzieży (był do 1948), funkcjonującym w celu zjednoczenia organizacji młodzieżowych[8]. W tym czasie był też przewodniczącym zarządu powiatowego OMTUR w Sanoku (do 1948)[9]. W 1948 wybrany na Kongres Jedności Młodzieży, a po zjednoczeniu i utworzeniu Związku Młodzieży Polskiej 22 lipca 1948 został pierwszym przewodniczącym zarządu powiatowego ZMP w Sanoku[3][10][11][12]. Później pełnił analogiczne stanowisko w Rzeszowie i w Stalowej Woli do 1950[8]. Od 1947 do 1950 był członkiem prezydium MPR Sanok, Brzozów, Stalowa Wola[5]. W 1947 przyjęty na kandydata do PPS[5]. Od 15 grudnia 1948 był członkiem i działaczem PZPR[13][1]. Po wojnie zdał maturę[14]. Od stycznia 1950 do grudnia 1951 pracował w Zarządzie Wojewódzkim ZMP w Rzeszowie na stanowisku kierownika Wydziału Młodzieży Robotniczej[8]. Następnie w 1951 powołany do czynnej służby w Wojsku Polskim i służył w Wydziale Politycznym 6 Dywizji Piechoty[8]. Służbę wojskową zakończył w kwietniu 1953 w podoficerskim stopniu sierżanta[6]. W późniejszych latach awansowany na starszego sierżanta[15].
Po odejściu z wojska został zatrudniony w Komitecie Powiatowym PZPR w Sanoku, początkowo jako zastępca kierownika Wydziału Rolnego, od lutego do czerwca 1954 był członkiem egzekutywy KP PZPR, a 5 czerwca 1954 objął posadę sekretarza ds. rolnych KP PZPR, pozostając na stanowisku do 1956[16][1]. Od lipca 1955 do lipca 1956 kształcił się w Centralnej Szkole Partyjnej PZPR, w tym czasie pełniąc funkcję sekretarza Komitetu Partyjnego[5]. Po ukończeniu szkoły był od 1956 do 1957 zastępcą kierownika Wydziału Rolnego ds. PGR w Komitecie Wojewódzkim PZPR w Rzeszowie[16]. Po zawarciu małżeństwa w 1956 osiadł w Sanoku, gdzie w 1957 został kierownikiem administracyjnym warsztatów PGR[5]. Następnie został powołany na posadę członka zarządu Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Rolnych i Leśnych w Rzeszowie (1957-1958)[16]. Po rezygnacji z tej pracy w lipcu 1958 został zatrudniony w Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Sanoku[16]. Od 1970 pracował na stanowisku kierownika Wydziału Spraw Wewnętrznych Urzędu Miejskiego w Sanoku (pozostawał na tej posadzie w 1977)[17].
Przez lata był sekretarzem KZ PZPR przy Prezydium PRN w Sanoku, członkiem plenum KP PZPR w Sanoku[5]. Był członkiem komisji rewizyjnej KM PZPR w Sanoku, sekretarzem OOP przy Urzędzie Miejskim w Sanoku[5]. Od 1950 do 1964 był ławnikiem Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie[5]. Od 1958 do 1968 był przewodniczącym Powiatowej Komisji Kontroli Partyjnej[17]. Od 1965 był sekretarzem Społecznego Komitetu ORMO w Sanoku, zasiadał też w Wojewódzkim Sztabie ORMO w Krośnie[6]. Od 1965 był zastępcą przewodniczącego Kolegium do Spraw Wykroczeń[18], a w listopadzie 1976 przewodniczącym KSW[19][5]. Był zastępcą przewodniczącego miejskiego zarządu Związku Ochotniczej Straży Pożarnej w Sanoku[20]. Działał też w innych organizacjach społecznych[20]. W 1976 został przewodniczącym Kolegium Karno-Administracyjnego w Sanoku[21][22]. Od lipca 1977 należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[15]. Latem 1979 objął funkcję przewodniczącego komisji historycznej w kole ZBoWiD w Sanoku[23], a zrezygnował z tej posady w 1981[24].
Pełnił mandat radnego Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku: wybrany w 1961 (został przewodniczącym Komisji Zdrowia i Opieki Społecznej), w 1965[25], w 1978 (zasiadł w Komisji Przestrzegania Prawa i Porządku Publicznego), w 1965 (zasiadł w Komisji Mandatowej), w 1972 Rady Miejskiego Powiatu Sanockiego[26] . Był członkiem i do 1972 przewodniczącym Miejskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu w Sanoku[5][27]. Wiosną 1971 został przewodniczącym Miejskiej Rady Narodowej (MRN) w Sanoku zastępując Leszka Rychtera[28].
Jego żoną od 1956 była Helena Grabowska z domu Potoczek (1925-2008), nauczycielka i także działaczka partyjna w Sanoku[5]. Mieli synów Wiesława i Andrzeja[20]. Kazimierz i Helena Grabowscy zostali pochowani w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku[29][30].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1976)[31]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1972)[31]
- Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)[32]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1973)[31]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[33]
- Srebrna Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1980)[34][35]
- Brązowa Odznaka „Za zasługi w ochronie porządku publicznego” (1973[31])
- Srebrna Odznaka „W Służbie Narodu” (1979)[34]
- Złote Odznaczenie im. Janka Krasickiego (1978)[34]
- Odznaka honorowa „Zasłużonemu Działaczowi ORMO” (1974)[33]
- Srebrny Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1976)[33]
- Odznaka honorowa „Zasłużony Pracownik Państwowy” (1977)[36][34][37]
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża IV stopnia (1974)[33]
- Srebrna Odznaka „Zasłużony Działacz LOK” (1976)[33]
- Odznaka „Przyjaciel Dziecka”[38]
- Odznaka „Zasłużony dla Województwa Rzeszowskiego” (1972)[31]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1978)[39][34]
- Honorowa odznaka „Przyjaciel Harcerstwa” (1979)[34]
- Dyplom uznania za szczególne osiągnięcia (ZBoWiD, 1980)[40].
- inne odznaczenia[41]
Przypisy
Bibliografia
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków zwyczajnych G Grabowski-Guzek 1963-1982, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 62). s. 1-200.
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 131-320, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.