Kazimierz Wojniakowski
Kazimierz Wojniakowski (ur. 1771 lub 1772 w Krakowie, zm. 20 stycznia lub 20 grudnia 1812[1]) – polski malarz i rysownik, wolnomularz[2].
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
Życiorys
Uczeń Marcella Bacciarellego[3]. Przedstawiciel sentymentalizmu[4]. Uprawiał przede wszystkim malarstwo portretowe. Malował m.in. Izabelę Czartoryską, Tadeusza Kościuszkę, Stanisława Augusta Poniatowskiego, Stanisława Sołtyka. Jego portrety cechuje duży realizm fizjonomii modeli. Obok portretów pojedynczych tworzył również portrety zbiorowe, np. Zebranie towarzyskie w parku (Łazienkowskim?) (1797, Muzeum Narodowe w Warszawie), ukazujące rodziny Lafontainów i Hauków wokół pomnika Stanisława Augusta.
Wojniakowski jest również autorem obrazów historycznych (m.in. Uchwalenie Konstytucji 3 maja, 1806, Muzeum Narodowe w Warszawie), alegorycznych i pejzażowych.
Portret generała Józefa Kossakowskiego, 1794, Muzeum Narodowe w Krakowie
Portret Izabeli Czartoryskiej, 1796, Muzeum Narodowe w Krakowie - Muzeum Czartoryskich
Zebranie towarzyskie w parku, 1797, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret Franciszka Piotra Potockiego, 1801, Muzeum Narodowe w Warszawie
Uchwalenie Konstytucji 3 maja, 1806, Muzeum Narodowe w Warszawie
Alegoria nadziei, 1807, Muzeum Narodowe w Poznaniu
Park Łazienkowski z posągiem Tankreda i Kloryndy, 1790, Muzeum Narodowe w Warszawie
Portret starszej damy, 1806, Muzeum Okręgowe w Toruniu
Przypisy
Bibliografia
- S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce, Warszawa: Arkady, 1984.