Kerberos (księżyc)
Kerberos – naturalny satelita Plutona, odkryty na zdjęciach wykonanych 28 czerwca 2011 przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a[3].
Zdjęcie Kerberosa wykonane przez sondę New Horizons 14 lipca 2015 roku | |
Odkrywca | |
---|---|
Data odkrycia | 28 czerwca 2011 |
Tymczasowe oznaczenie | S/2011 (134340) 1, S/2011 P 1 lub P4 |
Charakterystyka orbity | |
Półoś wielka | 57 729 km[1] |
Mimośród | 0[1] |
Okres obiegu | 32,17 d[1] |
Nachylenie do płaszczyzny równika planety | 0,426°[1] |
Długość węzła wstępującego | 305,871°[1] |
Argument perycentrum | 160,629°[1] |
Anomalia średnia | 161,061°[1] |
Własności fizyczne | |
Wymiary | 12 × 4,5 km[2] |
Albedo | ~ 0,5[2] |
Jasność obserwowana (z Ziemi) | 26,1 ± 0,3m |
Po weryfikacji zdjęć wykonanych 3 i 18 lipca 2011 zostało potwierdzone, że obiekt jest naturalnym satelitą Plutona. O odkryciu poinformowali M. R. Showalter z SETI Institute i D. P. Hamilton z University of Maryland[3].
Nazwa księżyca pochodzi od trójgłowego psa z mitologii greckiej i została mu nadana przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w lipcu 2013 roku[4][5]. W celu odróżnienia go od planetoidy (1865) Cerberus, nie zastosowano nazwy anglojęzycznej, lecz grecką[4]. Wcześniej księżyc nosił tymczasowe oznaczenia S/2011 (134340) 1, S/2011 P 1 lub P4[4][5][6].
Kerberos obiega Plutona po orbicie zbliżonej do okręgu o promieniu około 57,7 tysiąca km, pomiędzy orbitami Nix i Hydry, w czasie niewiele większym niż 32 dni. Jest to czwarty znany księżyc Plutona pod względem kolejności odkrycia, wielkości, a także oddalenia od tej planety karłowatej.
Księżyc ten wygląda, jakby składał się z dwóch części, prawdopodobnie powstał w wyniku złączenia się dwóch mniejszych ciał. Jego wymiary to 12 × 4,5 km. Początkowo sądzono, że jest większy – jego średnicę oceniano nawet na 30 km, zaś jego słabą widoczność tłumaczono niskim albedo. Dopiero przelot sondy New Horizons obok Plutona w lipcu 2015 roku pozwolił dokładnie określić wielkość Kerberosa. Jak się okazało, jego albedo jest zbliżone do pozostałych małych księżyców Plutona i wynosi około 0,5, co oznacza, że jego powierzchnia najprawdopodobniej pokryta jest relatywnie czystym lodem wodnym[2].