Korepetycje

Korepetycje – dodatkowe lekcje pozaszkolne, które mają na celu powtórzenie materiału i przygotowanie z uczniem pracy domowej zadanej w szkole^[1][2]. Nauczyciel, czyli osoba udzielająca korepetycji, nazywana jest korepetytorem.

Słowo korepetycja pochodzi od repetycja – co oznacza powtórzenie, próbne wykonanie lub powtórzenie części wykonywanego utworu muzycznego. Niemiecki pierwowzór korepetycji – Korrepetition – oznacza ćwiczenie partii wokalnej lub baletowej przy akompaniamencie fortepianu^[3].

Zdaniem niektórych badaczy korepetycje tworzą szarą strefę edukacji, co może świadczyć o porażce polityki oświatowej państwa^[1].

Zjawisko korepetycji jest powszechne na wszystkich kontynentach^[4].

Udział uczniów w korzystaniu z prywatnych lekcji wybranych krajów na świecie^[4]:

• Niemcy – 14,8% (2010 r.),
• Kanada – 17,8% (1997 r.),
• Wielka Brytania – 20% (2007 r.),
• Austria – 20% (2010 r.),
• Portugalia – 55% (2007 r.),
• Słowacja – 56% (2007 r.),
• Litwa – 62% (2007 r.),
• Chiny – 64,3% (2004 r.),
• Japonia – 65,2% (2007 r.),
• Polska – 67% (2007 r.).
• Cypr – 86,4% (2003 r.),
• Kenia – 87,7% (2000 r.),
• Azerbejdżan – 90% (2006 r.)

W Grecji 80% studentów uczęszczało na kursy przygotowawcze, 50% pobierało prywatne lekcje, a 33% korzystało z obu form pomocy w nauce^[5]. Na Cyprze 86,4% studentów otrzymywało korepetycje w szkole średniej^[5]. Na Słowacji 56% studentów pierwszego roku pobierało korepetycje lub uczęszczało na kursy przygotowawcze w ostatniej klasie szkoły średniej^[5]. Na Węgrzech szacuje się, że ponad 75% uczniów szkół podstawowych oraz średnich korzystało z prywatnych lekcji^[5]. W Japonii 70% studentów korzystało z jakiejś formy korepetycji w okresie szkoły średniej^[5].

Według Marka Braya korepetycje charakteryzują się suplementacją i akademickością oraz prywatnością^[5][6].