Małgorzata Kidawa-Błońska

Młodość, wykształcenie i działalność zawodowa

Urodziła się w Warszawie jako córka profesora Macieja Władysława Grabskiego i jego żony Heleny Grabskiej^[1] z domu Nowakowskiej. Jest wnuczką Władysława Jana Grabskiego i Zofii Wojciechowskiej, a także prawnuczką prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego i Marii Wojciechowskiej oraz premiera Władysława Grabskiego i Katarzyny Grabskiej z domu Lewandowskiej^[2].

Maturę zdała w IX LO im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie. W 1983 ukończyła studia socjologiczne na Wydziale Filozofii i Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. W drugiej połowie lat 80. pracowała w dziale literackim Studia Filmowego im. Karola Irzykowskiego. Od 1994 do 2005 była producentką filmową w przedsiębiorstwie Gambit Production, kierowanej przez jej męża Jana Kidawę-Błońskiego.

Działalność polityczna

Po raz pierwszy kandydowała w wyborach jako bezpartyjna z listy Unii Wolności. W 2001 dołączyła do Platformy Obywatelskiej, ubiegała się z jej ramienia w tymże roku o mandat poselski^[3]. W latach 2006–2013 kierowała warszawskimi strukturami PO.

Z listy PO w 2002 została wybrana na radną Rady m.st. Warszawy, a w 2005 na posłankę V kadencji w okręgu warszawskim. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski, otrzymawszy 13 057 głosów. W wyborach w 2011 z powodzeniem ubiegała się o reelekcję z 2. miejsca na stołecznej liście PO z wynikiem 45 027 głosów^[4]. 7 stycznia 2014 została powołana na rzecznika prasowego rządu Donalda Tuska i sekretarza stanu w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów^[5]. 23 września 2014 zakończyła urzędowanie na stanowisku rzecznika prasowego rządu.

3 lutego 2015 została ponownie rzecznikiem prasowym rządu w gabinecie Ewy Kopacz. Pełnienie tej funkcji zakończyła 25 czerwca 2015, kiedy to została ogłoszona kandydatką rządzącej koalicji na stanowisko marszałka Sejmu w miejsce Radosława Sikorskiego, który zrezygnował z tej funkcji dwa dni wcześniej. Tego samego dnia została wybrana na ten urząd, otrzymując 244 głosy. Jej kontrkandydatem był wicemarszałek Jerzy Wenderlich z SLD^[6]. 30 czerwca 2015 prezydent RP Bronisław Komorowski powołał ją w skład Rady Bezpieczeństwa Narodowego^[7].

W wyborach w 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję jako liderka listy wyborczej PO w okręgu podwarszawskim (dostała 80 866 głosów)^[8]. Na pierwszym posiedzeniu Sejmu VIII kadencji 12 listopada 2015 została wybrana na wicemarszałka Sejmu^[9]. W Sejmie VIII kadencji została członkinią Komisji Kultury i Środków Przekazu^[10]. 9 sierpnia 2019, po uprzedniej dymisji Marka Kuchcińskiego, została zgłoszona jako kandydatka na marszałka Sejmu przez klub parlamentarny Platforma Obywatelska – Koalicja Obywatelska. Otrzymała 135 głosów, przegrywając z kandydatką Prawa i Sprawiedliwości Elżbietą Witek, za którą opowiedziało się 245 posłów^[11].

3 września 2019 została wysunięta przez Koalicję Obywatelską na kandydata na premiera po ewentualnym zwycięstwie tego ugrupowania w wyborach parlamentarnych 13 października 2019^[12]. W wyborach tych uzyskała najlepszy indywidualny wynik w kraju, startując z pierwszego miejsca na liście Koalicji Obywatelskiej w okręgu warszawskim i zdobywając 416 030 głosów^[13][14]. 12 listopada 2019 została wybrana na wicemarszałka Sejmu IX kadencji^[15]. W listopadzie 2019 zgłosiła swoją kandydaturę w prawyborach prezydenckich organizowanych przez PO (obok Jacka Jaśkowiaka)^[16]; nominację na kandydatkę PO w wyborach prezydenckich w 2020 uzyskała w grudniu 2019^[17]. 29 marca 2020, w związku z trwającą pandemią COVID-19 w Polsce i brakiem przesunięcia terminu wyborów, ogłosiła zawieszenie swojej kampanii oraz wezwała do bojkotu głosowania zaplanowanego na 10 maja^[18][19]. Pod koniec marca 2020 Państwowa Komisja Wyborcza zarejestrowała jej kandydaturę w wyborach^[20]. Ostatecznie wyznaczone na 10 maja 2020 głosowanie się nie odbyło. 15 maja 2020 ogłosiła swoją rezygnację z ubiegania się o urząd prezydenta RP^[21].

W grudniu 2021 została wiceprzewodniczącą Platformy Obywatelskiej^[22]. W 2023 została kandydatką KO do Senatu w okręgu nr 43. Uzyskała mandat senatora XI kadencji, otrzymując 231 122 głosy^[23]. 10 listopada 2023 została ogłoszona kandydatką na marszałka Senatu z poparciem KO, Polski 2050, PSL i Nowej Lewicy^[24]. 13 listopada na pierwszym posiedzeniu Senatu XI kadencji została wybrana na ten urząd, otrzymując 66 głosów (zgłoszonego przez PiS Marka Pęka poparło 33 senatorów)^[25].

Żona reżysera filmowego Jana Kidawy-Błońskiego, z którym ma syna Jana. Zamieszkała na osiedlu Gołąbki w Ursusie^[26].

• Strona sejmowa posła VIII kadencji. [dostęp 2018-07-28].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 186.