Mgła

Mgła może występować zarówno przy temperaturze dodatniej, jak i ujemnej. Gdy temperatura jest dodatnia, mgła składa się z drobnych kropelek wody, w temperaturze poniżej 0 °C mgła może składać się z drobnych kropelek przechłodzonej wody lub kryształków lodu, ewentualnie z mieszaniny przechłodzonych kropelek wody i kryształów lodu^[1].

1 m³ mgły zawiera od 0,05 g do 1 g wody. Przy silnej mgle (widzialność do 200 m) w 1 m³ jest 200-600 kropelek wody. Promień tychże kropelek wynosi od 0,1 do 50–60 μm. Kropelki mgły tworzą się najczęściej na jądrach kondensacyjnych produktów spalania 50%, kryształków soli 40% i cząsteczek ziemi 10%. W 80% jądra kondensacyjne mgły mają średnicę 1 μm^[1].

Mgła różni się od chmur stratus tym, że jej podstawa styka się z powierzchnią ziemi, podczas gdy podstawa chmur jest ponad powierzchnią ziemi. Gdy kropelki mgły rosną, mgła może przekształcić się w drobny opad atmosferyczny typu mżawka. Woda zawarta we mgle może osiadać na różnych przedmiotach, tworząc osad atmosferyczny. Szczególnie groźnym zjawiskiem jest oblodzenie.

Ze względu na warunki powstawania

• Mgły radiacyjne (mgły z wypromieniowania)
• Mgły adwekcyjne (mgły napływowe)
• Mgły frontowe

Pozostałe

Mgła lodowa

Składa się z kryształków lodu.

Mgła orograficzna

Powstaje przez ochłodzenie wilgotnego powietrza w wyniku jego uniesienia. Tworzą się w górach, gdy powietrze unosi się wzdłuż stoku.

Mgła z wyparowania

Powstają na skutek parowania z cieplejszej powierzchni wody lub wilgotnej powierzchni. Powietrze ogrzane od powierzchni wody i nasycone parą wodną unosi się, unosząc się ochładza się, a zawarta w nim para wodna ulega skropleniu. Do tworzenia się tego rodzaju mgieł potrzebny jest normalny profil temperatury powietrza w przyziemnej/przywodnej warstwie powietrza o stosunkowo dużym pionowym gradiencie temperatury (rzędu 2–4 °C/m).

Mgła adwekcyjna

Mgła tego rodzaju powstaje w wyniku:

1. Napływu chłodnego powietrza nad znacznie cieplejszą wodę. Zjawisko to ma miejsce na krawędziach lodów arktycznych i jest nazywane „dymieniem” mórz arktycznych.
2. Gdy deszcz wypada z wyższej warstwy cieplejszego powietrza i przechodzi przez chłodną warstwę zalegającą przy powierzchni ziemi. Parowanie ciepłych kropel powoduje powstanie mgły nazywanej deszczową. Mgła z wyparowania morza jest nazywana dymieniem morza^[2].

Zanieczyszczona mgła to smog.

Symbol	Numer	Opis
	40	mgła (mgła lodowa) w pewnej odległości od stacji
	47	mgła (mgła lodowa), niebo niewidoczne, gęstnieje
	45	mgła (mgła lodowa), niebo niewidoczne, bez zmian w ciągu ostatniej godziny
	43	mgła (mgła lodowa), niebo niewidoczne, staje się rzadsza
	46	mgła (mgła lodowa), niebo widoczne, gęstnieje
	44	mgła (mgła lodowa), niebo widoczne, bez zmian w ciągu ostatniej godziny
	42	mgła (mgła lodowa), niebo widoczne, staje się rzadsza
	28	po mgle lub mgle lodowej
	12	cienka warstwa mgły lub mgły lodowej na stacji, do 2 m na lądzie lub do 10 m na morzu – mniej lub bardziej ciągła
	11	cienka warstwa mgły lub mgły lodowej na stacji, do 2 m na lądzie lub do 10 m na morzu – w płatach
	41	mgła (mgła lodowa) w płatach
	48	mgła osadzająca szadź, niebo widoczne
	49	mgła osadzająca szadź, niebo niewidoczne

Pozostałe symbole można znaleźć na stronie Mapa synoptyczna.

Skala natężenia mgły^[3]

Symbol	Opis
2	... reper na 200 m już widoczny;
1	... reper na 200 m jeszcze nie widoczny, zaś reper na 500 m już widoczny
0	... reper na 500 m jeszcze nie widoczny, zaś reper na 1000 m już widoczny

Mgła powoduje zmniejszenie ilości promieniowania i wypromieniowywania energii oraz wpływa na zmniejszenie parowania^[4].

• Sverre Petterssen: Zarys meteorologii. Warszawa: PWN, 1964.brak strony w książce