Michele Maffei

Michele Maffei (ur. 11 listopada 1946 w Rzymie^[1]) – włoski szermierz, szablista, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Michele Maffei

Data i miejsce urodzenia	11 listopada 1946 Rzym
Wzrost	178 cm
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Włochy Igrzyska olimpijskie złoto Monachium 1972 szermierka (szabla druż.) srebro Meksyk 1968 szermierka (szabla druż.) srebro Montreal 1976 szermierka (szabla druż.) srebro Moskwa 1980 szermierka (szabla druż.) Mistrzostwa świata złoto Wiedeń 1971 szabla ind. srebro Grenoble 1974 szabla druż. srebro Melbourne 1979 szabla druż. srebro Rzym 1982 szabla druż. brąz Wiedeń 1971 szabla druż. brąz Göteborg 1973 szabla druż. brąz Hamburg 1978 szabla ind. brąz Hamburg 1978 szabla druż. brąz Clermont-Ferrand 1981 szabla ind. brąz Wiedeń 1983 szabla druż.
Multimedia w Wikimedia Commons

Na igrzyskach olimpijskich w Meksyku w 1968 roku razem z Wladimiro Calarese, Rolando Rigolim, Pierluigim Chiccą i Cesare Salvadorim zdobył drużynowo srebrny medal. Wystąpił tam także we florecie drużynowym zajmując siódme miejsce. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach olimpijskich w Monachium reprezentacja Włoch w składzie: Michele Maffei, Rolando Rigoli, Cesare Salvadori, Mario Aldo Montano i Mario Tullio Montano zdobyła drużynowo złoty medal. W turnieju indywidualnym zajął czwarte miejsce, przegrywając rywalizację o brązowy medal z Władimirem Nazłymowem z ZSRR o jedno trafienie^[2]. Kolejny medal zdobył podczas igrzysk olimpijskich w Montrealu w 1976 roku wspólnie z Mario Aldo Montano, Mario Tullio Montano, Tommaso Montano i Angelo Arcidiacono zdobywając srebrny medal. W zawodach indywidualnych był szósty. Brał również udział w igrzyskach olimpijskich w Moskwie w 1980 roku, gdzie razem z Mario Aldo Montano, Ferdinando Meglio, Marco Romano i Giovannim Scalzo zdobył srebrny medal. W rywalizacji indywidualnej ponownie zajął szóste miejsce.

Podczas mistrzostw świata w Wiedniu w 1971 wywalczył indywidualnie złoty medal, wyprzedzając Polaka Jerzego Pawłowskiego i Wiktora Sidiaka z ZSRR. Na tej samej imprezie wraz z kolegami z reprezentacji zdobył brązowy medal w zawodach drużynowych. W konkurencji tej zdobywał następnie srebrne medale na mistrzostwach świata w Melbourne (1979), mistrzostwach świata w Rzymie (1982) i mistrzostwach świata w Grenoble (1974)^[3] oraz kolejne brązowe na mistrzostwach świata w Göteborgu (1973), mistrzostwach świata w Hamburgu (1978) i mistrzostwach świata w Wiedniu (1983). Ponadto zdobył dwa brązowe medale indywidualnie: na mistrzostwach świata w Hamburgu w 1978 roku (za dwoma reprezentantami ZSRR: Wiktorem Krowopuskowem i Michaiłem Burcewem) i mistrzostwach świata w Clermont-Ferrand trzy lata później (za Polakiem Dariuszem Wódke i Węgrem Imre Gedővárim)^[4].