Moroni (imię)

Pochodzi z Księgi Mormona, jednego z pism świętych przynależnych do kanonu tej tradycji religijnej. Nosiły je w tym tekście dwie kluczowe postacie. Pierwsza z nich miała być prorokiem i wojskowym żyjącym w I wieku p.n.e.^[2] Druga natomiast, również będąca prorokiem i wojskowym, żyć miała na przełomie IV i V wieku n.e.^[3]

Pojawia się w źródłach historycznych już w początkach mormonizmu. Nosiło je kilkoro synów wczesnych przywódców Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich. Wymienia się tutaj Moroniego Llewellyna Pratta, jednego z synów Parleya P. Pratta oraz Mary Ann Frost Stearns Pratt^[4], Moroniego Hebera Kimballa, jednego z synów Hebera C. Kimballa oraz Amandy Trimble Gheen Kimball^[5] oraz Moroniego Younga, żyjącego zaledwie kilka miesięcy syna Brighama Younga i Louisy Beaman (1847)^[6]. Nazwano tak też przedwcześnie zmarłego syna Elijaha Able, prawdopodobnie najlepiej znanego czarnoskórego posiadacza kapłaństwa w dziewiętnastowiecznym mormonizmie^[7].

Jego historyczne występowanie nie jest wszakże ograniczone do postaci pamiętanych przede wszystkim z uwagi na swoją rolę w dziejach Kościoła. Nieco później bowiem, bo na przełomie XIX i XX wieku, nosił je aktor Moroni Olsen^[8]. Nosił je także Ernest Moroni Magee, czarnoskóry członek Kościoła zmarły kilka lat przed objawieniem o kapłaństwie z 1978^[9].

Wśród świętych w dniach ostatnich jest popularnym i dość chętnie wybieranym imieniem. Częściowo wynika to z jego silnego zakorzenienia w materiałach publikowanych przez Kościół^[10]. Inne, rzadziej wykorzystywane imiona bowiem, takie jak Szule czy Zenok, w podręcznikach, przemówieniach czy prasie kościelnej pojawiają się znacznie rzadziej^[11].

Często spotyka się je w zdominowanym przez mormonów stanie Utah, choć szczyt jego popularności tamże przypadł na 1984^[12]. Jako imię specyficznie mormońskie^[13] znalazło odbicie w kulturze Kościoła, z którego wierzeń wyrosło. Poświęcony mu artykuł na łamach pisma „Friend” z maja 1994 wskazuje choćby, że może być ono powodem do dumy oraz wywierać pozytywny wpływ na życie duchowe noszącego je człowieka^[14]. Podobną tematykę porusza numer tego samego pisma z lutego 1995^[15].

Występuje nie tylko w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich, głównej denominacji świętych. Pojawia się też wśród wiernych należących do mniejszych odłamów, w tym do Fundamentalistycznego Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich^[16].

Międzynarodowa ekspansja mormonizmu przyczyniła się do pojawienia się imienia Moroni również poza granicami Stanów Zjednoczonych. Występuje chociażby wśród nowozelandzkich Maorysów (w zapisie Moronai)^[17] oraz w Brazylii czy w Ekwadorze^[18]. W drugim z tych krajów nosi je polityk Moroni Bing Torgan^[19], potomek jednej ze znanych miejscowych rodzin mormońskich^[20].

• Todd Compton. „Remember Me in My Affliction”: Louisa Beaman and Eliza R. Snow Letters, 1849. „Journal of Mormon History”. 25 (2), s. 46–69, 1999. ISSN 0194-7342. 
• Marianne T. Watson. The 1948 Secret Marriage of Louis J. Barlow: Origins of FLDS Placement Marriage. „Dialogue: A Journal of Mormon Thought”. 40 (1), s. 83–136, 2007. Dialogue Foundation. ISSN 1554-9399.