Parafia ewangelicko-luterańska w Baku
Parafia ewangelicko-luterańska w Baku – parafia luterańska w Baku, w Azerbejdżanie. Stanowi samodzielną jednostkę kościelną w strukturach Unii Kościołów Ewangelicko-Luterańskich w Rosji i Innych Państwach, nie jest częścią żadnego z jej kościołów regionalnych[1].
Kościół Zbawiciela w Baku | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Wyznanie | |
Kościół | Unia Kościołów Ewangelicko-Luterańskich w Rosji i Innych Państwach |
Kościół parafialny | Kościół Zbawiciela w Baku |
Pastor | ks. Menser Ismailowa |
Położenie na mapie Baku | |
Położenie na mapie Azerbejdżanu | |
40°22′37,1″N 49°50′50,0″E/40,376972 49,847222 |
Historia
Parafia ewangelicka w Baku została założona na przełomie XIX i XX wieku dla mieszkańców miasta narodowości niemieckiej, którzy stanowili znaczny odsetek kupców, rzemieślników i przemysłowców[2]. 14 marca 1899 odbyła się uroczystość poświęcenia kościoła ewangelickiego Zbawiciela[3].
W związku z działaniami reżimu stalinowskiego wobec kościołów, rada parafialna podjęła starania o dalsze funkcjonowanie zboru. W 1936 z inicjatywy członka rady, Rudofa Wagnera, do Moskwy została wysłana w delegację Amalia Andriejewna Karpienko. Wystosowano również list do rządu radzieckiego i Józefa Stalina z prośbą o zachowanie niemieckiej parafii w Baku. Jednak 1 listopada 1937 proboszcz Paul Hamburg wraz z niektórymi członkami zboru zostali rozstrzelani[3].
Budynek kościoła został przeznaczony na siedzibę fabryki, a następnie magazynu. Po odzyskaniu niepodległości przez Azerbejdżan urządzono w nim salę koncertową. Odrodzenie wspólnoty luterańskiej nastąpiło dopiero w latach 90. XX wieku[4].
Współczesność
Obecnie zbór liczy około 80 członków, a funkcję pastora pełni Menser Ismailowa. Nabożeństwa odbywają się w każdą niedzielę w kościele ewangelickim Zbawiciela w Baku, nie będącym jednak własnością parafii, a wynajmowanym od miasta na zasadach komercyjnych. Liturgia sprawowana jest w języku rosyjskim, z niektórymi elementami w języku niemieckim[2]. Rolę centrum parafialnego pełni mieszkanie duchownej[4]. Prowadzone są również godziny biblijne, praca diakonijna oraz chór[2].