Pieśń (gatunek literacki)

Pieśń – gatunek literacki poezji lirycznej, o genezie związanej z obrzędami i muzyką (pieśni ludowe, pieśni średniowieczne), od której stopniowo się uwolnił, stając się samodzielną formą wyrazu.

Pieśń to utwór liryczny podzielony na strofy, zwykle o tematyce poważnej.

Nowożytny kształt pieśni jako wiersza wywodzi się z utworów Horacego i ód greckich. U Horacego stała się samodzielną formą literacką.

W średniowiecznej literaturze pieśni były epickimi utworami narracyjnymi o tematyce historycznej, np. Pieśń o Rolandzie.

Przykładami polskiej pieśni mogą być: Pieśń IX, XIV (księgi wtóre) lub Pieśń V – o spustoszeniu Podola Jana Kochanowskiego.

Pieśń posiada cztery cechy główne: uproszczoną budowę, układ stroficzny, częste refreny i rytmizację.