Piotr Kuncewicz
Piotr Kuncewicz (ur. 19 marca 1936 w Warszawie, zm. 9 kwietnia 2007 tamże) – polski pisarz, poeta, krytyk literacki i teatralny, historyk literatury, publicysta, publicysta radiowy i telewizyjny; wieloletni prezes Związku Literatów Polskich.
| Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1936 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 9 kwietnia 2007 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
 | |
Życiorys
W latach 1952–1956 studiował filologię polską na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, w 1961 doktoryzował się pracą o liryce Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1959–1967 był adiunktem w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Od 1965 był członkiem, a w latach 1990–2003 prezesem Zarządu Głównego Związku Literatów Polskich. Lata jego prezesury to okres szczególnej rywalizacji ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich[1]. W latach 1969–1971 był kierownikiem literackim Teatru im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, w latach 1971–1973 wykładowcą w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie. Od 1973 zajmował się wyłącznie pracą literacką, napisał m.in. wielotomową panoramiczną historię literatury polskiej Agonia i nadzieja (1991–1994). W dziele Legenda Europy (2005) opisał Europę kultury, historii, idei i literatury. W 2004 został wybrany na Wielkiego Mistrza Wielkiego Wschodu Polski.
Był poetą i pisarzem o rozległych zainteresowaniach, obejmujących m.in. historię, filozofię, religioznawstwo, historiozofię i socjologię, wiele dziedzin wiedzy ezoterycznej, ale także dzieje Ziemi i Wszechświata, paleontologię, biologię i medycynę. Został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne osiągnięcia w twórczości literackiej i zasługi w działalności społecznej (2002), laureat Nagrody Kisiela (1990) oraz nagrody literackiej im. Władysława Reymonta (1994)[2].
Piotr Kuncewicz pisywał również felietony na łamach miesięcznika „Czwarty Wymiar”.Jest pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (Kwatera B 19, rząd 6, grób 30)[3].
Był siostrzeńcem Jerzego Kuncewicza[4].
Dzieła
- Samotni wobec historii, 1967
- Antyk zmęczonej Europy, 1982
- Grochowiak, 1976
- Cień ręki, 1977
- W poszukiwaniu niecodzienności, 1979
- Szumy, 1976
- Dęby kapitolińskie, 1970
- Zamieć, 1972
- Agonia i nadzieja: t. 1 Literatura od 1918 (1991), t. 2 Literatura od 1939 (1993), t. 3 Poezja polska od 1956, część 1 i 2 (1994)
- Nowa era dinozaurów. New Age, 1994
- Leksykon polskich pisarzy współczesnych, t. 1 i 2, 1995
- Goj patrzy na Żyda. Dzieje braterstwa i nienawiści od Abrahama po współczesność, Wydawnictwo Iskry 2000
- Legenda Europy, 2005[5].
Upamiętnienie
Tablica pamiątkowa na budynku przy ul. Zgoda 13 w Warszawie, w którym mieszkał, odsłonięta w 2018[6].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Tygodnik Przegląd, wywiad z Piotrem Kuncewiczem. przeglad-tygodnik.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-28)]. [wersja archiwalna z web.archive.org]
- Piotr Kuncewicz – publikacje w bibliotece Polona