Prezydenci Erytrei

Tuż po uzyskaniu niepodległości przez Erytreę 24 maja 1993, lider jej ruchu niepodległościowego i sekretarz generalny Ludowego Frontu na rzecz Demokracji i Sprawiedliwości Isajas Afewerki został wybrany prezydentem kraju przez Tymczasowe Zgromadzenie Narodowe i stanął na czele rządu tymczasowego^[1][2].

Rząd tymczasowy deklarował uchwalenie konstytucji, opracowanie porządku prawnego i organizację wyborów parlamentarnych w czasie 4-letniego okresu przejściowego. W marcu 1994 powołał Komisję Konstytucyjną. W wyniku jej prac, 23 maja 1997 ratyfikowana została konstytucja kraju, jednak jej przepisy nigdy nie weszły w życie. Zapowiadane na 1997 wybory, nie odbyły się. W rezultacie, Erytrea posiada de facto jednopartyjny system rządów, a w kraju nie przeprowadzono nigdy wyborów^[1][2].

Według konstytucji, której przepisy nie zostały jednakże wprowadzone w życie, prezydent Erytrei jest szefem państwa i rządu oraz dowódcą sił zbrojnych. Sprawuje władzę wykonawczą, korzystając ze swoich praw w konsultacji z gabinetem. Zapewnia poszanowanie przepisów konstytucji, integralności i godności państwa, skuteczne kierowanie służbami publicznymi. Zapewnia poszanowanie interesów i bezpieczeństwa wszystkich mieszkańców, w tym ich fundamentalnych praw zagwarantowanych w konstytucji^[3].

Prezydent jest wybierany spośród członków parlamentu absolutną większością głosów na 5-letnią kadencję, równą kadencji Zgromadzenia Narodowego, które dokonuje wyboru. Kandydat na prezydenta musi zostać nominowany przez co najmniej 20% składu całego izby i być obywatelem Erytrei z urodzenia. Prezydent nie może pełnić urzędu dłużej niż dwie kadencje^[3].