Pterokarpus sandałowy

Gatunek rośliny

Pterokarpus sandałowy (Pterocarpus santalinus L.f.) – gatunek rośliny z rodziny bobowatych (Fabaceae). Pochodzi z Indii, jest uprawiany w wielu krajach świata[5].

Pterokarpus sandałowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

bobowce

Rodzina

bobowate

Podrodzina

bobowate właściwe

Rodzaj

pterokarpus

Gatunek

pterokarpus sandałowy

Nazwa systematyczna
Pterocarpus santalinus L.f.
Suppl. Pl. 318. 1782 [1781 publ. Apr 1782][3]
Synonimy
  • Lingoum santalinum (L.f.) Kuntze
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Morfologia i ekologia

Drzewo o wysokości do 8 m i średnicy pnia 50–150 cm. Ulistnienie naprzemianległe, liście 3-listkowe, o długości 3–9 cm. Składają się z trzech szerokojajowatych, niemal okrągłych listków. Liście opadają podczas pory suchej. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści. Są pachnące, małe, żółte, zebrane w grona. Owocem jest strąk o długości 6–9 cm. Zawiera jedno lub dwa nasiona[6][7].

Jest to typowe drzewo tropikalne, zupełnie nieodporne na mróz, ginie już przy temperaturze -1o C. Za młodu rozwija się szybko, już w trzecim roku życia osiąga wysokość 5 m[7][6].

Udział w kulturze

Wymieniony jest w kilku miejscach Biblii: Krl 10,11-12, 2 Krn 2,7; 2,19. Z drewna tego drzewa król Salomon wykonał chodnik w swoim pałacu i w pierwszej Świątyni Jerozolimskiej, oraz instrumenty muzyczne – cytry i harfy. Jest to drewno ciężkie, twarde, o czerwonym twardzielu. Nie rośnie w Palestynie, było sprowadzane do Tyru przez tzw. szlak jedwabny, świadczy o tym m.in. werset: „Flota Hirama, która dostarczyła złoto z Ofiru, przywiozła również drewno sandałowe" (1 Krl 10, 11–12)[8].

Przypisy