Repatriacja
Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’)[1] – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych[2], osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw[3].
Często termin używany jest błędnie na oznaczenie deportacji, depatriacji albo też ekspatriacji, czyli przymusowych wysiedleń lub przesiedleń[4].
W czasach PRL-u oficjalna propaganda nazywała „repatriantami” Polaków – mieszkańców Kresów Wschodnich, których po II wojnie światowej przymusowo wysiedlano z ich ziem ojczystych i osadzano na Ziemiach Odzyskanych[5] (zob. wysiedlenie Polaków z Kresów Wschodnich 1944–1946).
Przykładem procesu repatriacyjnego z początku XXI wieku była fala powrotów na Krym Tatarów, wysiedlonych stamtąd w roku 1944 przez Związek Radziecki[6].
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Hasło „Repatriacja” w encyklopedii portalu Onet
- Analiza pojęć „repatriacja” i „depatriacja” w Poradni Językowej PWN. poradnia.pwn.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-12)]., Artur Czesak, Instytut Języka Polskiego PAN
- Ustawa z dnia 9 listopada 2000 r. o repatriacji (Dz.U. z 2022 r. poz. 1105)