Shen Congwen

Shen Congwen (ur. 28 grudnia 1902 w Tuojiang w prowincji Hunan^[1], zm. 10 maja 1988 w Pekinie^[2]) – chiński pisarz (nowelista), pochodzący z grupy etnicznej Miao. Jego prawdziwe imię brzmiało Shen Yuehuan (沈岳焕)^[3].

Shen Congwen

Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone 沈从文 Pismo tradycyjne 沈從文 Hanyu pinyin Shěn Cóngwén Wade-Giles Shen Ts’ung-wen

W wieku 15 lat opuścił dom i przyłączył się wkrótce do lokalnego oddziału walczącego z militarystami w regionie rzeki Yuan Jiang^[1]. W ciągu kilku lat spędzonych w armii obserwował liczne potyczki zbrojne i życie wiejskie ludności Miao, które później stały się głównym tematem jego dzieł. Jego debiut pisarski miał miejsce w 1922 roku^[3].

W 1923 roku przybył do Pekinu, gdzie rozpoczął studia na Uniwersytecie Pekińskim^[4]. Związał się tam ze środowiskiem literackim skupionym wokół Ruchu 4 Maja^[3], podejmując współpracę z lewicowymi pisarzami takimi jak Ding Ling i Hu Yepin. W 1928 roku wyjechał do Szanghaju, gdzie pracował jako nauczyciel^[4].

Po powstaniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku został poddany ostrej krytyce i zmuszony do przerwania kariery pisarskiej. Jego utwory określono jako "reakcyjne", głównie z powodu zawartych w nich wątków erotycznych^[2]. Objęty zakazem pisania poświęcił się studiom nad klasyczną chińską sztuką. W 1955 roku otrzymał pracę w Muzeum Pałacowym w Zakazanym Mieście, o którym w dwa lata później napisał książkę^[3]. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej został w 1967 roku zesłany na wieś^[5], gdzie pracował sprzątając toalety^[2]. Paradoksalnie z powodu sympatii lewicowych Shena jego twórczość była wówczas zakazana również na Tajwanie^[2].

Zrehabilitowany w 1978 roku, podjął pracę w Instytucie Badań Historycznych Chińskiej Akademii Nauk Społecznych^[5]. W uznaniu jego zasług dla chińskiej literatury otrzymał od rządu w 1980 roku prywatną rezydencję^[2]. W latach 80. nastąpił wzrost zainteresowania jego zakazaną dotąd twórczością, kilka utworów sfilmowano^[4].

Shen pisał fikcyjne nowele, osadzone w realiach idealizowanego życia wiejskiego jego rodzinnych stron^[1]. Do najbardziej znanych utworów należą: Fengzi (1932)^[2], Biancheng (1934)^[4], Changhe (1943)^[3].