Shiori Itō

Shiori Itō (jap. 伊藤 詩織 Itō Shiori; urodzona w 1989 roku) – japońska dziennikarka i twórczyni filmowa. Jej działalność skupia się wokół kwestii równouprawnienia płci i prawach człowieka. W 2020 roku znalazła się na liście 100 najbardziej wpływowych osób Magazynu Time.

Shiori Itō
伊藤 詩織
Data urodzenia

17 maja 1989

Zawód, zajęcie

dziennikarka, autorka filmów

Narodowość

japońska

Strona internetowa

Wczesne życie i rozwój kariery

Shiori Itō urodziła się w 1989 roku jako najstarsza córka pracownika budowy i gospodyni domowej[1][2]. W wieku dziewięciu lat zaczęła pracować jako modelka. W 2012 roku wyjechała z Japonii i podjęła studia w Nowym Jorku, podczas których zajmowała się głównie fotografią. Dwa lata później rozpoczęła staż w nowojorskim oddziale japońskiej telewizji Nippon TV. Po powrocie do Japonii, odbyła staż w agencji prasowej Thomson Reuters[1]. Obecnie pracuje jako niezależna dziennikarka, tworzy również filmy.

Sprawa sądowa

Pozew o napaść na tle seksualnym

W 2015 roku Itō zeznała, że została zgwałcona przez rozpoznawalnego dziennikarza telewizyjnego Noriyukiego Yamaguchiego[3]. Dziennikarz zaprzeczył zarzutom. W związku z tym incydentem, Itō podjęła działania mające na celu zmianę regulacji prawnych w przypadkach napaści seksualnych i gwałtów w Japonii. Przedstawiciele służb odradzali Itō składanie zeznań w sprawie, ostrzegając, że nagłośnienie tego incydentu wpłynie negatywnie na jej dziennikarską reputację[4]. Kiedy Itō opowiedziała o swoim doświadczeniu na konferencji prasowej, zaczęła otrzymywać listy z nienawiścią oraz groźby[5][6]. Sprawa stała się katalizatorem ruchu Me Too w Japonii[4][5].

Itō złożyła formalny pozew cywilny przeciwko Yamaguchiemu we wrześniu 2017 r. za napaść na tle seksualnym w hotelu 4 kwietnia 2015 roku[7].

W 2017 roku w Japonii ukazała się książka Itō, Black Box, w której opowiada o przemocowym incydencie i następujących po nim doświadczeniach. Polskie tłumaczenie, Czarna skrzynka, zostało wydane przez Tajfuny w 2024 roku (w przekładzie Karoliny Bednarz i Dominiki Błażycy).

Przypisy