Siedlisko (biologia)

Siedlisko – zespół czynników abiotycznych (klimatyczno-glebowych), niezależnych od biocenozy, które panują w określonym miejscu, działających na rozwój poszczególnych organizmów, ich populacje lub całą biocenozę. Siedlisko określa warunki istnienia zajmujących je typów zbiorowisk roślinnych i związanych z nimi zgrupowań zwierzęcych. Siedlisko danego gatunku to przestrzeń, w której ten gatunek występuje^[1].

W szerokim rozumieniu równoważnym terminem jest habitat^[2] (od łac. habitatus „zamieszkały”).

Wśród siedlisk wyróżnia się:

• siedliska naturalne, czyli pierwotne – siedliska nie zmienione wskutek działalności człowieka,
• siedliska synantropijne, które powstały w wyniku działalności człowieka. Należą do nich m.in.:
  • siedliska ruderalne,
  • siedliska segetalne,
  • siedliska półnaturalne^[3].