Spółgłoska szczelinowa krtaniowa bezdźwięczna

Spółgłoska szczelinowa krtaniowa bezdźwięczna
Numer IPA	146
	h
Jednostka znakowa	h
Unikod	U+0068
UTF-8 (hex)	68
	Inne systemy
X-SAMPA	h
Kirshenbaum	h
IPA Braille↗	⠓
	Przykład
	informacje • pomoc
Obraz znaku
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska szczelinowa krtaniowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczana jest symbolem: [h].

Artykulacja

W czasie artykulacji podstawowego wariantu [h]:

modulowany jest prąd powietrza wydychanego z płuc, czyli jest to spółgłoska płucna egresywna
tylna część podniebienia miękkiego zamyka dostęp do jamy nosowej, powietrze uchodzi przez jamę ustną (spółgłoska ustna)
prąd powietrza w jamie ustnej przepływa ponad całym językiem lub przynajmniej uchodzi wzdłuż środkowej linii języka (spółgłoska środkowa)
jest to spółgłoska krtaniowa – masy powietrza wydychanego z płuc przechodzą między więzadłami głosowymi, ale właściwie nie jest to spółgłoska szczelinowa.
wiązadła głosowe nie drgają, spółgłoska ta jest bezdźwięczna.

Spółgłoskę tę artykułuje się swobodnie wydychając powietrze, bez jakiegokolwiek napięcia mięśni gardła ani czynnego udziału języka.

Przykłady

w języku angielskim: hat [hæt] „kapelusz”
w języku fińskim: huone ['huo̯ne] „pokój”
w języku japońskim: 花 [hana] „kwiat”
w języku niemieckim: Hand [hant] „ręka"
w języku tajskim: ห้า [haː˥˩] „pięć”