Storczyk błotny

Łodyga

Do 50 cm wysokości^[8]. Ulistniony (3-5 liści), wyprostowany, obły lub lekko kanciasty, zielony pęd, w górze niekiedy czerwonawo nabiegły^[8].

Liście

Równowąskie, ostro zakończone, o długości 10-20 cm i szerokości 1 cm^[8].

Kwiaty

Kwiaty o średniej wielkości skupione w groniastym kwiatostanie o długości 7-10 cm. Boczne, zewnętrzne płatki korony silnie odchylone do tyłu. Różowa do purpurowofioletowej warżka o długości 8-12 mm i szerokości 8-14 mm, o odgiętych do tyłu łatkach bocznych i białą lub różową gardzielą, z drobnymi plamkami biegnącymi do wejścia do ostrogi. Łatka środkowa jajowata, tępa lub lekko wcięta na szczycie, łatki boczne jajowate lub rombowate. Ostroga cylindryczna, prosta, o dł. 9-14 mm, różowa do purpurowofioletowej. Górny zewnętrzny płatek okwiatu o dł. 8-14 mm i szer. 4-6 mm, jajowaty do szerokolancetowatego, różowy do ciemnofioletowego. Boczne zewnętrzne płatki o dł. 9-14 mm, jajowate lub odwrotnie jajowate, asymetryczne, ostro zakończone. Wewnętrzne płatki nieco mniejsze, jajowate, asymetryczne. Prętosłup bladoróżowy do ciemnopurpurowego, o dł. 3-4 mm^[8].

Owoce

Torebka o długości około 15 mm^[8].

Bylina, geofit. Kwitnie w maju i czerwcu. Gatunek charakterystyczny zw. Caricion davallianae^[8] i zespołu Orchido-Schoenetum nigricantis^[9]. Notowano go także w płatach zbiorowisk łąkowych i szuwarowych, na glebach zasolonych (Wielkopolska)i w zbiorowiskach halofitów (pradolina warszawsko-berlińska)^[8].

Storczyk błotny rośnie na wilgotnych, czasem podtopionych łąkach i torfowiskach, na glebach umiarkowanie żyznych, zasobnych w węglan wapnia^[8] (na pokładach kredy jeziornej^[10]), zasadowych lub obojętnych, a także na glebach zasolonych^[8]. Jest gatunkiem światłolubnym. Rośnie z reguły w ekosystemach łąkowych^[10].

Anacamptis palustris jest gatunkiem europejskim, elementem łącznikowym środkowoeuropejsko-iranoturańskim. Przez Polskę przebiega jego północno-wschodnia granica zasięgu. W Polsce gatunek ten został stwierdzony na około 30 stanowiskach. Najwięcej stanowisk storczyka błotnego znajduje się na Pobrzeżu Szczecińskim, Pojezierzu Myśliborskim i w Wielkopolsce (w rozproszeniu). W Polsce środkowej zanotowano go tylko w pradolinie warszawsko-berlińskiej w rejonie wsi Leszcze-Wilczkowice-Błonie^[8].

Gatunek zróżnicowany na trzy podgatunki^[5]:

• Anacamptis palustris subsp. elegans (Heuff.) R.M. Bateman, Pridgeon & M.W. Chase - występuje w środkowej i wschodniej Europie i środkowej Azji
• Anacamptis palustris subsp. palustris - rośnie w Europie zachodniej i północnej Afryce
• Anacamptis palustris subsp. robusta (T. Stephenson) R.M. Bateman, Pridgeon & M.W. Chase - występuje w Algierii, Tunezji i na Balearach

Obniżanie się poziomu wód gruntowych, zaprzestanie ekstensywnego użytkowania łąk, co spowodowało ekspansję trzciny^[8]. Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową.

Kategorie zagrożenia:

• Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006)^[11]: E (wymierający, krytycznie zagrożony); 2016: CR (krytycznie zagrożony)^[12].
• Kategoria zagrożenia w Polsce według Polskiej Czerwonej Księgi Roślin^[10]: CR (krytycznie zagrożony).