Wee Kim Wee

polityk singapurski, dziennikarz

Wee Kim Wee (chiń. upr. 黄金辉; chiń. trad. 黃金輝; pinyin Huáng Jīnhuī; pe̍h-ōe-jī N̂g Kim-hui; ur. 4 listopada 1915 w Singapurze, zm. 2 maja 2005, tamże) – singapurski polityk, dziennikarz i dyplomata, prezydent kraju w latach 1985 –1993.

Wee Kim Wee
Data i miejsce urodzenia

4 listopada 1915
Singapur

Data i miejsce śmierci

2 maja 2005
Singapur

Prezydent Singapuru
Okres

od 2 września 1985
do 1 września 1993

Poprzednik

Devan Nair

Następca

Ong Teng Cheong

Życiorys

Urodził się 4 listopada 1915 w Singapurze[1].

Pracował jako dziennikarz od wczesnej młodości, był m.in. związany z redakcją "The Straits Times"[2]. Od lat 60. pozostawał w służbie dyplomatycznej Singapuru, w latach 1973–1980 był wysokim komisarzem brytyjskiej Wspólnoty Narodów w Malezji[1], a następnie ambasadorem w Japonii (1980–1984) i Korei Południowej (1981–1984) i[2]. Po zakończeniu misji dyplomatycznej został mianowany prezesem Radia Singapur (1984).

Po rezygnacji Devana Naira z funkcji prezydenta 28 marca 1985 Wee Kim Wee został wybrany przez Zgromadzenie Ustawodawcze jego następcą 30 sierpnia i zaprzysiężony 2 września 1985[3]. Był pierwszym prezydentem Singapuru pochodzenia chińskiego. Pełnił urząd przez dwie kadencje, zyskując dużą popularność w społeczeństwie; należy jednak zaznaczyć, że urząd prezydencki w Singapurze ma charakter raczej ceremonialny, a władza wykonawcza znajduje się w rękach premiera. We wrześniu 1993 następcą Wee Kim Wee został Ong Teng Cheong[3].

Po odejściu z prezydentury opublikował wspomnienia Glimpses and Reflections[4].

Zmarł 2 maja 2005 w Singapurze[2].

Upamiętnienie

W 2006 r. Nanyang Technological University zmienił nazwę swojej Szkoły Studiów Komunikacyjnych na Wee Kim Wee School of Communication and Information[5].

Centrum Studiów Międzykulturowych na Singapore Management University, przemianowano na Centrum Wee Kim Wee[6].

Fundusz Dziedzictwa Wee Kim Wee na Uniwersytecie Technologicznym Nanyang został nazwany na jego cześć[7].

Życie prywatne

W 1936 ożenił się z Koh Sok Hiong. Mieli siedmioro dzieci – jednego syna i sześć córek[2].

Przypisy

Bibliografia