Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”
Wydawnictwo „Wiedza Powszechna” w Warszawie – wydawca słowników dwujęzycznych i podręczników do nauki języków obcych, słowników i poradników języka polskiego, podręczników do nauki języka polskiego dla cudzoziemców oraz popularnych rozmówek, a także leksykonów i książek popularnonaukowych z różnych dziedzin.
Publikacje
Wydawnictwo publikowało słowniki obcojęzyczne (35 języków świata), zarówno wielkie, jak i podręczne, dydaktyczne – łączące cechy słowników i podręczników, specjalistyczne, tematyczne oraz popularne, małe, kieszonkowe, minimum.
Podręczniki do nauki języków obcych obejmowały kursy dla początkujących i zaawansowanych (z płytami CD, kasetami magnetofonowymi lub bez), były przeznaczone do nauki samodzielnej lub pod kierunkiem lektora, gramatyki, podręczniki o charakterze pomocniczym, poszerzające znajomość danego języka.
Książki popularnonaukowe to przede wszystkim publikacje z dziedzin humanistyki – przede wszystkim filozofii, historii i literaturoznawstwa, w mniejszym zakresie – nauk przyrodniczych. Najczęściej były to monografie i leksykony. Najbardziej znane popularnonaukowe serie wydawnicze to „Myśli i Ludzie”, „Omega” oraz „Klio w Niemczech”.
Historia
Wiedza Powszechna rozpoczęła działalność w 1952 r.[1] jako wyodrębniona redakcja Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik”, wydając wielonakładowe broszury popularnonaukowe z różnych dziedzin, które w założeniu stać się miały podstawą domowych biblioteczek. Ten etap działalności Wiedzy Powszechnej zainicjował i animował jej faktyczny założyciel – Stanisław Tazbir (1892–1978).
Od 1952 r. uchwałą Prezydium Rady Ministrów, a następnie zarządzeniem ministra szkół wyższych i nauki powołano do życia Państwowe Wydawnictwo Wiedza Powszechna. Pierwszym dyrektorem został Tadeusz Klonowicz (1952–1953). Po nim funkcję tę pełnili kolejno: Zofia Bursztynowicz (1953–1955), Jan Pląskowski (1955–1956), Tadeusz Parnowski (1956–1958), Hanna Pomorska (1958–1962), Jerzy Typrowicz (1962–1963), Józef Zaręba (1964–1966), Tadeusz Kosmala (1966-1987), Stanisław Piaścik (1988–1989), Józef Chlabicz (1990–1998) i Teresa Korsak (1998–2007).
Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku w związku z transformacją polskiej gospodarki „Wiedza Powszechna” przeżywała poważne problemy, których efektem było zmniejszenie oferty tytułowej. Profil wydawniczy ewoluował wraz ze zmianą potrzeb odbiorców. Wraz z otwarciem się Polski na świat większy nacisk położono na publikacje do nauki języków obcych i obecnie jest to główny trzon produkcji „Wiedzy Powszechnej”. Ponad sześćdziesięcioletni dorobek wydawnictwa to przeszło 5000 tytułów w łącznym nakładzie ponad 107 milionów egzemplarzy.
1 kwietnia 2007 r. przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę z o.o., której prezesem zarządu została Teresa Korsak.Od jesieni 2008 do lutego 2011 r. prezesem zarządu był Tomasz Pietrykowski.W lutym 2011 r. likwidatorem wydawnictwa został Wojciech Kolignan.13 września 2011 r. wydawnictwo ogłosiło upadłość[2].
W styczniu 2012 powstało Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, które ma zamiar kontynuować działalność wydawniczą Wydawnictwa „Wiedza Powszechna” Sp. z o.o. Obecnie wydawnictwo skupia się na słownikach i książkach do nauki języków obcych; w portfolio posiada blisko 300 pozycji[3].