Wołodymyr Dudarenko

Wołodymyr Iwanowycz Dudarenko, ukr. Володимир Іванович Дударенко, ros. Владимир Иванович Дударенко, Władimir Iwanowicz Dudarienko (ur. 6 lutego 1946 w Równem, zm. 18 maja 2017 tamże[1]) – radziecki i ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Wołodymyr Dudarenko
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Iwanowycz Dudarenko

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1946
Równe

Data i miejsce śmierci

18 maja 2017
Równe

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
LataKlub
1960–1963Kołhospnyk Równe
Kariera seniorska[a]
LataKlubWyst.Gole
1963–1965Kołhospnyk Równe?(?)
1966SKA Lwów?(?)
1967–1974CSKA Moskwa184(27)
1975–1976SK Łuck?(?)
1977SKA Lwów?(?)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1971 ZSRR2(0)
Kariera trenerska
LataDrużyna
1979SKA Lwów
1980–1981SKA Lwów (asystent)
1982–1984SKA Karpaty Lwów (asystent)
1993Lwowianka Lwów

Kariera piłkarska

Kariera klubowa

Wychowanek klubu Kołhospnyk Równe, w barwach którego w 1963 rozpoczął karierę piłkarską. W 1966 otrzymał wezwanie przed komisję poborową i został skierowany do służby w klubie wojskowym SKA Lwów[2], który trenował Siergiej Szaposznikow. W 1967 trener awansował do centralnego szczebla do klubu CSKA Moskwa i zabrał ze sobą Dudarenka. W CSKA Dudarenko natychmiast stał się podstawowym piłkarzem zespołu. Rok 1970 był dla niego najbardziej udanym sezonem, w którym został mistrzem ZSRR. Był jednym z bohaterów drugiego meczu finałowego przeciwko Dinama Moskwa. W 11 minucie meczu po uderzeniu obrońcy CSKA Jurija Istomina bramkarz Dinama Władimir Pilguj nie potrafił zafiksować piłkę i Dudarenko otworzył wynik w meczu. [3] Ostateczny wynik meczu 4:3 dla CSKA[3]. W 1975 roku powrócił do lwowskiego SKA, który już zmienił nazwę i siedzibę, a w 1977 roku zakończył w nim karierze piłkarską[4].

Kariera reprezentacyjna

W 1971 rozegrał 2 mecze towarzyskie w barwach narodowej reprezentacji ZSRR z Salwadorem i Meksykiem.

Kariera trenerska

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę piłkarską. W 1979 objął stanowisko głównego trenera w SKA Lwów. Potem pomagał trenować lwowski wojskowy klub. W 1993 prowadził żeński klub piłkarski Lwowianka Lwów. Jego młodszy brat Mykoła również piłkarz i trener piłkarski[5].

Sukcesy i odznaczenia

Sukcesy klubowe

Sukcesy indywidualne

Odznaczenia

  • tytuł Mistrza Sportu ZSRR: 1967

Przypisy

Linki zewnętrzne