Wróbliczka zielonorzytna

Obecnie wyróżnia się pięć podgatunków F. passerinus^{[1][2][5][6][7][8]}:

• F. p. cyanophanes (Todd, 1915) – północna Kolumbia
• F. p. viridissimus (Lafresnaye, 1848) – północna Wenezuela, Trynidad; introdukowana na Curaçao i Tobago, prawdopodobnie także na Jamajkę i Barbados^[5].
• F. p. passerinus (Linnaeus, 1758) – region Gujana; introdukowana na Martynikę, ale populacja się tam nie utrzymała^[5].
• F. p. cyanochlorus (Schlegel, 1864) – Roraima (północna Brazylia)
• F. p. deliciosus (Ridgway, 1888) – dolny bieg Amazonki (Brazylia)

Za podgatunek wróbliczki zielonorzytnej niekiedy uznawano też wróbliczkę niebieskorzytną (F. spengeli)^[4][9] – przez wiele lat był to takson o niepewnej pozycji taksonomicznej, przez część autorów uznawany za osobny gatunek^[6][10][11], przez innych za podgatunek wróbliczki niebieskoskrzydłej (F. xanthopterygius)^[9] lub wróbliczki Taczanowskiego (F. crassirostris)^[12]. W 2021 za osobny gatunek uznał wróbliczkę niebieskorzytną South American Classification Committee (SACC)^[9] i tak też jest ona obecnie klasyfikowana przez inne ornitologiczne autorytety^[4][6][7][8].

Wygląd

Samiec nieznacznie różni się od samicy, różni je jedynie ubarwienie skrzydeł. Skrzydła samców mają fioletowo-niebieskie lotki i błękitne łokcie, u samic skrzydła są całkiem zielone.

Wymiary

• długość ciała: na ogół 12 cm^[5]
• masa ciała: 20–28 g^[5]

Środowisko

Od terenów suchych, porośniętych krzewami, poprzez lasy na brzegach rzek aż po głęboką dżunglę.

Tryb życia

W naturze żyją w dużych stadach. W niewoli mogą mieszkać z innymi gatunkami papug.

Gniazdo

Gniazda budują głównie w dziuplach drzew.

Jaja

Samica znosi 3–6 jaj i wysiaduje je przez 19–21 dni.

Pisklęta

Po ok. 5 tygodniach od chwili wyklucia opuszczają gniazdo. Są karmione przez rodziców jeszcze przez ok. 2–3 tygodnie.

Pożywienie

W naturze zjada przeważnie drobne nasiona (w tym traw), a także kwiaty, pąki, jagody i inne owoce^[5]. W niewoli należy je karmić kanarem, nasionami słonecznika, łuskanym owsem, zielonkami, marchwią, jabłkami, namoczonymi suszonymi figami, w okresie karmienia młodych podaje się też mieszankę jajeczną, skiełkowany owies i biszkopty.

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje wróbliczkę zielonorzytną za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity. BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako spadkowy ze względu na utratę siedlisk spowodowaną wylesianiem oraz podatność gatunku na polowania/chwytanie do niewoli^[3].

• Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).