Wybory parlamentarne w Finlandii w 2011 roku
Wybory parlamentarne w Finlandii w 2011 roku – odbyły się 17 kwietnia 2011. Wcześniejsze oddanie głosu (tzw. wstępna faza wyborów) było możliwe w dniach od 6 do 12 kwietnia 2011[1]. W wyniku tych wyborów zostało wyłonionych 200 posłów do Eduskunty na nową czteroletnią kadencję.
Finlandia Ustrój i polityka Finlandii Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Polityka zagraniczna |
Według stanu na 1 stycznia 2011 zarejestrowanych było 17 partii politycznych uprawnionych do wystawienia list wyborczych[2]. Osiem z nich posiadało reprezentację parlamentarną w Eduskuncie: Chrześcijańscy Demokraci, Liga Zielonych, Partia Centrum, Partia Koalicji Narodowej, Prawdziwi Finowie, Socjaldemokratyczna Partia Finlandii, Sojusz Lewicy i Szwedzka Partia Ludowa. Spośród posłów kończącej się kadencji blisko czterdziestu nie zdecydowało się ubiegać o reelekcję, wśród nich Sauli Niinistö, przewodniczący parlamentu[3].
Według wyników po podliczeniu wszystkich oddanych głosów najlepszy wynik uzyskała centroprawicowa Partia Koalicji Narodowej, za nią uplasowała się Socjaldemokratyczna Partia Finlandii, a na trzecim miejscu znalazła się eurosceptyczna formacja Prawdziwi Finowie. Zwycięska w poprzednich wyborach Partia Centrum premier Mari Kiviniemi zajęła czwarte miejsce, tracąc 16 mandatów. Wszystkie ugrupowania reprezentowane dotąd w Eduskuncie utrzymały reprezentację parlamentarną[4]. Niemal wszystkie ugrupowania uzyskały słabsze wyniki niż w wyborach w 2007. Znaczący wzrost poparcia odnotowali jedynie Prawdziwi Finowie[4].
W głosowaniu wcześniejszym wzięło udział około 1,25 mln wyborców (31,2% uprawnionych)[5]. Frekwencja wyniosła natomiast 70,4% (w porównaniu do 67,9% w 2007)[6].
Okręgi wyborcze
Deputowani zostali wybrani w 15 okręgach[7] – w 14 wielomandatowych (mandaty przydzielono metodą d'Hondta) i w jednym jednomandatowym (Wyspy Alandzkie posiadające własny system partyjny)[8].
 | Map | Okręg wyborczy/Regiony | Nr | Liczba posłów |
|---|---|---|---|---|
| Helsinki | 01 | 21 | |
| Uusimaa | 02 | 35 | |
| Finlandia Właściwa | 03 | 17 | |
| Satakunta | 04 | 9 | |
| Wyspy Alandzkie | 05 | 1 | |
| Tavastia (Kanta-Häme i Päijät-Häme) | 06 | 14 | |
| Pirkanmaa | 07 | 18 | |
| Kymi (Karelia Południowa i Kymenlaakso) | 08 | 12 | |
| Etelä-Savo | 09 | 6 | |
| Pohjois-Savo | 10 | 9 | |
| Karelia Północna | 11 | 6 | |
| Vaasa (Keski-Pohjanmaa, Etelä-Pohjanmaa i Pohjanmaa) | 12 | 17 | |
| Finlandia Środkowa | 13 | 10 | |
| Oulu (Kainuu i Pohjois-Pohjanmaa) | 14 | 18 | |
| Laponia | 15 | 7 |
Wyniki wyborów
| Partia | Głosy | Procent (zmiana) | Mandaty (zmiana) | |||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Partia Koalicji Narodowej | 599 138 | 20,4% | −1,9 | 44 |  6 | |
| Socjaldemokratyczna Partia Finlandii | 561 558 | 19,1% | −2,3 | 42 | 3 | |
| Prawdziwi Finowie | 560 075 | 19,1% | +15,0 | 39 |  34 | |
| Partia Centrum | 463 266 | 15,8% | −7,3 | 35 | 16 | |
| Sojusz Lewicy | 239 039 | 8,1% | −0,7 | 14 | 3 | |
| Liga Zielonych | 213 172 | 7,3% | −1,2 | 10 | 5 | |
| Szwedzka Partia Ludowa | 125 785 | 4,3% | −0,3 | 9 | – | |
| Chrześcijańscy Demokraci | 118 453 | 4,0% | −0,9 | 6 | 1 | |
| Koalicja Wysp Alandzkich | 8546 | 0,29% | – | 1 | – | |
| Partia Piratów | 15 103 | 0,50% | +0,50 | 0 | – | |
| Komunistyczna Partia Finlandii | 9232 | 0,30% | -0,40 | 0 | – | |
| Inni | 26 174 | 0,81% | – | 0 | – | |
| Razem | 2 939 571 | 100% | – | 200 | – | |