Złoty Trójkąt

W północnej Tajlandii uprawa maku i produkcja opium rozpoczęła się w XIX wieku, za sprawą plemion górskich z prowincji Junnan w Chinach^[3]. W Mjanmie produkcja opium rozpoczęła się tuż po przyznaniu temu państwu niepodległości w 1948 roku. Produkcji w Mjanmnie sprzyjało niszczenie makówek maku lekarskiego w sąsiednich Chinach^[4]. W 1959 roku władze Tajlandii zakazały produkcji opium, jednak nie były w stanie kontrolować północnych regionów kraju, gdzie faktyczną władzę na tym obszarze sprawowały oddziały Kuomintangu, osiadłe w północnej Tajlandii i Mjamnie po przegranej chińskiej wojnie domowej w 1949 roku i toczące wojnę z lewicową organizacją Zjednoczona Armia Szanów, usiłującą stworzyć samodzielne państwo komunistyczne i dążącej do uzyskania kontroli nad uprawami maku w Tajlandii. Rząd Tajlandii sprzyjał działaniom armii Kuomintangu i tolerował sprzedaż przez nią narkotyków^[3].

Znaczny wzrost produkcji opium w Azji Południowo-Wschodniej nastąpił w latach 60. i 70. XX wieku^[4]. W latach 80. w Tajlandii rozpoczęto niszczenie upraw maku. Rząd Tajlandii zachęcał rolników do uprawy herbaty, truskawek, kukurydzy i innych roślin. Pomimo starań w trudno dostępnych regionach zachowały się plantacje maku^[5]. W połowie lat 90. region Złotego Trójkąta był światowym liderem produkcji opium^[4]. Obszar ten ponownie stał się liderem produkcji opium w 2023 roku, po wprowadzeniu przez rząd talibów w Afganistanie zakazu uprawy maku i produkcji opium w tym kraju^[6].

• Marek Barwiński. Plemiona górskie jako atrakcja turystyczna Tajlandi. „Turystyka i Hotelarstwo”. 8, 2005. Wyższa Szkoła Turystyki i Hotelarstwa w Łodzi. 
• Agata Lewkowicz. Metody przemycania narkotyków oraz sposoby ich rozpoznawania. „Zeszyty Naukowe/Wyższa Szkoła Oficerska Wojsk Lądowych im. gen. T. Kościuszki”. 4, 2011.