Zbigniew Turski

• 1937 – absolwent Konserwatorium Warszawskiego; utworem dyplomowym był Koncert fortepianowy, który wykonał Mieczysław Wajnberg i Orkiestra Filharmonii pod dyrekcją Waleriana Bierdiajewa^[3]
• 1939 – reżyser muzyczny w warszawskiej rozgłośni Polskiego Radia.
• 1945–1946 – organizator Filharmonii Bałtyckiej.
• 1951–1952 – wykładowca kompozycji w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie.
• od 1957 – kierownik muzyczny Teatru Współczesnego w Warszawie.
• 1959–1960 – prezes Związku Kompozytorów Polskich.
• 1964 – prezes Zarządu Towarzystwa Śpiewaczego „Harfa”.

W 1969 był członkiem Komisji Nagród Ministerstwa Kultury i Sztuki^[4].

• 1948 – laureat złotego medalu na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie za „Symfonię Olimpijską”.
• 1957 – laureat nagrody Związku Kompozytorów Polskich.
• 1968 – otrzymał nagrodę państwową II stopnia^[5].

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B37-3-6)^[6].

• 1947 – Sinfonia da camera
• 1948 – II Symfonia „Olimpijska”
• 1948 – Suita na tematy kurpiowskie
• 1951 – I koncert skrzypcowy
• 1954 – III Symfonia
• 1955 – Mała uwertura
• 1963 – II koncert skrzypcowy
• 1967 – Balet „Tytania i osioł”

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (11 lipca 1955)^[7]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (19 stycznia 1955)^[8]

• Tablica pamiątkowa na bocznej ścianie bloku mieszkalnego przy al. Stanów Zjednoczonych 18 w Warszawie, w który w latach 1965–1979 mieszkał Zbigniew Turski^[9].

• Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 11, s. 730, Warszawa 1968.
• Tadeusz Ochlewski (red.): Dzieje muzyki polskiej, Interpress, Warszawa 1977.
• Słownik autorów i kompozytorów ZAKR, Zarząd Główny ZAKR, Warszawa 1979.

• Zbigniew Turski na zdjęciach w bibliotece Polona