مېلټون فرايډمېن

میلټن فریډمن (/ˈfriːdmən/؛ ۱۹۱۲ جولای ۳۱مه – ۲۰۰۶ نومبر ۱۶مه) یو امریکایی اقتصادپوه او د شمارپوهنې یا احصائیې د علم متخصص و، چې د لګښت د تحلیل، د پیسو د تاریخچې او تیورۍ او د ثبات د پالیسۍ د پېچلتیا په اړه د څېړنې له کبله یې په اقتصادي علومو کې د ۱۹۷۶ کال د نوبل جایزه ترلاسه کړه. ښاغلی فریډمن د جورج سټیګلر او ځینو نورو پوهانو ترڅنګ، د شیکاګو د اقتصادیاتو مکتب د فکري رهبرانو له ډلې څخه و. دا مکتب د اقتصادي فکر نیو-کلاسیک مکتب و چې د شیکاګو پوهنتون د علمي غړو له هغه کار سره تړاو لري چې د ۱۹۷۰ لسیزې تر نیمایي پورې یې د مونېټریزم یا د هېواد د اقتصاد د تثبیت پالیسۍ په ګټه کینزي اقتصادي تیورۍ رد کړې. دا چاره هغه مهال وه چې کله دغه اقتصادي فکر د منطقي توقعاتو د مفهوم پر بنسټ نوي کلاسیک لوی اقتصاد ته مخه کړه. ګڼ زده‌کړیالان، ځوان پروفیسوران او علمي شخصیتونه چې په شیکاګو کې د فریډمن لخوا ګومارل شوي یا هغه ورته لارښوونې کړې وې، پر مخکښو اقتصادپوهانو بدل شول. په دغو اقتصادپوهانو کې ګاري بیکر، رابرټ فوګل، توماس سویل او رابرټ لوکاس جونیر یې د یادولو وړ دي.^{[۱][۲][۳][۴][۵][۶]}

د فریډمن ډغرې یا چلېنجونه، چې وروسته بیا نوموړي د "ساده لوحانه کینز تیورۍ" نوم ورکړ، د لګښت په اړه د نوموړي له تحلیل او تفسیر څخه راپیل شول، کوم چې ښيي چې لګښت کوونکي څه ډول لګښت کوي. هغه یوه تیوري وړاندې کړه چې وروسته د اقتصاد د اصلي پوهې، تیوریو او ماډلونو یا د اصلي جریان اقتصاد (mainstream) برخه وګرځېده او لومړۍ کس شو چې د لګښت د تسویې یا صافولو تیورۍ ته یې وده ورکړه. د ۱۹۶۰ لسیزې په اوږدو کې نوموړی د اقتصاد په برخه کې له کینزي حکومتي پالیسیو سره اصلي مخالفه څېره وګرځېده، او خپله تګلاره یې (د اصلي جریان اقتصاد ترڅنګ) د "کینزي ژبې او وسایلو" د کارولو په توګه تشریح کړه، خو بیا یې هم د هغې لومړنۍ پایلې ردولې. هغه دا تیوري وړاندې کړه چې د بېکارۍ یوه طبیعي کچه شته ده او استدلال یې وکړ چې له دې کچې ښکته بېکاري د انفلاسیون د چټکتیا لامل کېږي. نوموړي وویل چې د فیلیپس منحني (Phillips curve) اقتصادي ماډل په اوږده مهال کې په "طبیعي کچه" کې عمودي و، او د هغه څه وړاندوینه یې وکړه چې د تورمي رکود (stagflation) نوم ورکول کېږي. فریډمن یوه لوی اقتصادي نظر ته وده ورکړه چې د مونیټریزم (Monetarism) په نوم یادېږي او استدلال یې وکړ چې د ګړندیو او غیر متوقع بدلونونو په پرتله د پیسو د عرضې (money supply) ثابت یا منظم او کم زیاتوالی غوره پالیسي ده. د پولي سیاستونو، مالیاتو، خصوصي کولو او د حکومتي مقرراتو د لرې کولو یا سپکولو په اړه د هغه نظرونو د حکومتونو پر پالیسیو، په ځانګړې توګه د ۱۹۸۰ لسیزې په جریان کې، اغېزه وکړه. د هغه د پیسو تیورۍ په ۲۰۰۷-۲۰۰۸ کلونو کې له نړیوال مالي بحران سره په مبارزه کې د فدرالي ذخایرو پر پولي سیاست هم اغېزه وکړه.^{[۷][۸][۹][۱۰][۱۱][۱۲][۱۳][۱۴]}

په ۱۹۷۷ کال کې له شیکاګو پوهنتون څخه تر تقاعد وروسته، او په ۱۹۸۳ کې د اقتصاد په برخه کې پر متقاعد پروفیسور له تبدیلېدو وروسته، نوموړی د جمهوري غوښتونکي ولسمشر رونالډ ریګن او محافظه کار برتانوي لومړي وزیر مارګرېټ ټاچر سلاکار و. د هغه سیاسي فلسفې په ټولنیزو مسایلو کې تر ټولو کمې دولتي مداخلې سره د آزاد بازار اقتصادي سیسټم ګټې بیان کړې. نوموړي یو ځل وویل چې په متحده ایالاتو کې د اجباري عسکرۍ په له منځه وړلو کې د هغه رول د هغه تر ټولو ویاړمنه لاسته راوړنه وه. فریډمن په ۱۹۶۲ کال کې په خپل کتاب "پانګوالي او ازادي" کې د رضاکارې یا داوطلبې اردو، د آزادې تبادلې د نرخونو، د طبي جوازونو لغوه کولو، پر منفي عایداتو د مالیې او د ښوونځیو د ووچرونو، او د مخدره توکو پر وړاندې د مبارزې د مخالفت او د مخدره توکو د آزادولو په څېر پالیسیو ملاتړ وکړ. د ښوونځي په دوره کې له انتخابونو (school choice) د هغه ملاتړ نوموړی وهڅاوه چې د تعلیمي انتخاب فریډمن بنسټ رامنځته کړي، چې وروسته یې بیا نوم اېډ چویس (EdChoice) ته بدل کړ.^{[۱۵][۱۶][۱۷][۱۸][۱۹]}

د فریډمن اثار د اقتصادي موضوعاتو او عامه پالیسۍ اړوند مسایلو یوه پراخه لړۍ رانغاړي. د هغه کتابونه او مقالې د پخوانیو کمونیستي دولتونو په شمول نړیوال نفوذ لري. په ۲۰۱۱ کال کې د اقتصادپوهانو په یوه سروې کې، چې د ایکان ژورنال واچ (EJW) مجلې له لوري ترسره شوه، فریډمن تر جان مینارډ کینز وروسته د شلمې پېړۍ دویم ترټولو مشهور اقتصادپوه غوره شو. د هغه تر مړینې وروسته ایکانومیست مجلې نوموړی "د شلمې پېړۍ د دویمې نیمایي ... ان ښایي د ټولې پېړۍ ترټولو اغېزناک او بانفوذه اقتصادپوه" وباله.^{[۲۰][۲۱][۲۲][۲۳][۲۴][۲۵]}